ماته تاوان راکړه
مــــــــاتــــــــــــــه تــــــــــاوان راکـــړه
ســــــــتا ويــــــــرانېــــــــــــو کــې مې
د لاس بنــــــــــــګړی مــــــــــات شوي
اوس پـــــــــه تــــــــــــــــاوان کې راته
يو بـــــــه د سرو ګلــــــــــونو باغ راکوې
يو به د زړه کلي کې د ژوند مکان راکوې
بــــــــــل بــــــــه د ژونــــــــــد په غرمو
د خپل اوچتې شملې يخ سايبان راکوې
زه اوس تــــــــــــاوان غـــــــــواړمــــــــه
بس
ماته تاوان راکړه