نکريزې
دا هم پيکه وختې
ما د اختر په شپه کې
ستا په نامه په لاس نکريزې ايښي
ما ستا د ښکلو غزل تورو نه د شنو نکريزو
په شينکۍ پاڼوڅو د مينې
دايمان مستې وږمې خورې دي
ما مې د زړه په وينو
دلاس د کرښو د قسمت په لاره
د ارمانونو سرې غوټۍ کرلي
ما مې د اوښکو د رڼو پرخو
اوبه ورکړي
په کې يو څو ټکي مې
د پاک قران په بسم الله ليکلي
د (ر) په څنګ کې مې بيا ټکی نن د(پ) وليکه
رپ مې د سترګو ترينه جوړ پاس په بڼو مې ځای کړ
يو څو دعايې مې د اوښکو د لښتي څپې کړې
ما ويل چې اوس به مو ګلونه د ارمان
په غيږ کې و غوړيږي
خوږې وږمې به مو د مينې په کې و ټوکيږي
ما يې کتو ، کتو کې سترګو نه باغچې جوړې کړې
خو داسې نه شوه خانه
نه خو کوم ګل وټوکيد
نه خو وږمې خورې شوې