مسافره

زما د زړګی سره په ما ګرا نه چير ته لا ړی
داوښکوډکی سترګی پر يشا نه چير ته لاړی
يکتا دغم ته پريښوم غم د نه دی جهنم دی
مدام پکی سوازيږمه ګل چيرته لا ړی
منم چی ستا په سټه به قيا مت وی يا مخشر وی
زړه چود شو زما هم ستا له خفګا نه چير ته لاړی
ژوند ون خو اه ژوندون وی چه وصال وی او جانان وی
بغير له تا قيا مت دی ګل اندا مه چير ته لاړی
چه ته به راسره وی ما به ويل چه که بادشاه يم
چی ته نه وی ملنګه يم سلطا نه چير ته لاړی
هير يږی می نه ستا داوښکو غبرګ غبرګ قطا رونه
زړګی دغمو ډک رانه جنا نه چير ته لاړی
مری کی به دخنډ وی لا به د اوښکی بهيږی
په مرګ به دهير نه کړم زما ځانه چير ته لاړی
قسم د زما خو ستيا چه به بيرته کله را شی
لږ راکړه دزړه ډاډ دزړه ارمانه چير ته لا ړی 

سيد کر يم خو ستی