څومره په سپکه یې راوکتل،
خندا یې وکړه،
جفا یې وکړه،
په ځان یې پوی نه کړم،
زما د مرګ تابیا یې وکړه،
هغه بدبخته مي بښلی ده،
چې!!
هره؛ ناروا یې وکړه.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ🍂
د بې احساسو ښاردی،
ژوند د زرګونو حادثو ښکار دی،
د تنهایې پروا مه کوئ،
خو!!
د نامردو ملګرتیا مه کوئ،
په چا تکیه څه معنې،
دا حماقت دی دا مه کوئ
نادیده سودا مه کوئ،
له اندازې زیاته وفا مه کوئ.
دا لیونتوب ما وکړ،
په احمق سوداګر؛
تکیه ما وکړه،
نادیده سودا ما وکړه،
د یو نامرده ملګرتیا ما وکړه،
له اندازې زیاته وفا ما وکړه،
څومره په سپکه یې راوکتل،
خندا یې وکړه،
جفا یې وکړه،
په ځان یې پوی نه کړم،
زما د مرګ تابیا یې وکړه،
هغه بدبخته مي بښلی ده،
چې!!
هره ناروا یې وکړه.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ🍂
ماته زما د وفا دا ګټه راورسیده،
ازار هم زه یم ،
ګنهکار هم زه یم،
د حادثې ښکار هم زه یم،
په هغو لیمو بار هم زه یم،
کومو چې وویشم،
له نظره یې ګوزار هم زه یم،
ښه هم ما کړي،
له خپلو ښو څخه بې زار هم زه یم
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ🍂
څومره په سپکه یې راوکتل،
خندا یې وکړه،
جفا یې وکړه،
په ځان یې پوی نه کړم،
زما د مرګ تابیا یې وکړه،
هغه بدبخته مي بښلی ده،
چې !!
هره ناروا یې وکړه،
په بې غوری یې نور خفګان نه کوم،
توحین د خپل شرافت؛
او د خپل ځان نه کوم،
بل ځل تاوان نه کوم،
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ🍂
څومره په سپکه یې راوکتل،
خندا یې وکړه،
جفا یې وکړه،
په ځان یې پوی نه کړم،
زما د مرګ تابیا یې وکړه،
هغه بدبخته مي بښلی ده،
چې !!!!!!
هره ناروا یې وکړه.
بد یې وکړو اشتباه یې وکړه،
واه!!!!!!
لیونی بهار یې وواژه،
غذا یې وکړه،
عجبه ده چې تلله نو ژړا یې وکړه،
سترګي یې پاکې کړې خندا یې وکړه،
ښیرا یې یې وکړه،
څومره په سپکه یې راوکتل؛
خندایې وکړه،
جفا یې وکړه،
هغه بدبخته مي بښلی ده،
چې!!!!!!
هره ناروا یې وکړه.
