از زمان روی کار آمدن قدرت طالبان هفت ماه میگذرد در کابل از نقطه نظر سیاسی تا به امروز، یک دوگانگی خاص مستمر در رفتار این جریان و ایالات متحده نمایان شده است. در این میان بارها و بارها شاهد آن بودیم که طالبان قصدا در مسایل کوچک مقاومت میکنند ویا اصلا نمیداند در برخورد با طیف‌های مسایل کوچک مختلف افغانستان و خصوصاً قشر زنان داشته و به همین دلیل انتقادهای رسانه ای ٬توطیه وبهانه های زیادی در داخل و خارج این کشور علیه آنها شکل میگیرد. تحلیل عجولانه نخواهد بود اگر بگویم در اروپا٬ سازمان ملل و حتی در ایالات متحده هم ما نظاره گر اعتراض دولتمردان علیه اقدامات مقاوم طالبان هستیم،ولی امارت اسلامی به هیچ صورت باید بیک فرایند پیچیده برده نشود معیار وادرس سیاسی مشروعیت خودرا ازداخل بباد فراموشی نسپارد مانند دوره کمونستی ،ربانی ،کرزی وغنی فراری مثال بزرګ است که ماتجربه کردیم. اما پرسشی که از۲۵ آسد تا به امروز ذهن همه جهان را به خود مشغول کرده این است که چرا آمریکا با وجود اینکه رفتار طالبان را طی بیست سال درک کرده بود، افغانستان را تمام و کمال به این جماعت سپرد؟ همسایه شرقی ما پاکستان وغرب ایران در وضعیتی قرار دارد که حالا در برخی از ولایات مرزی، بازار خرید و فروش کودکان به یک کاسبی تبدیل شده است. از کودک یک ساله گرفته تا نوجوان ده- پانزده ساله با قیمت‌های ناچیز فروخته می‌شوند ودرجهان دموکراسی ٬یوتیوبی وحقوق بشر هیچکس صدایش در اروپاً ٫سازمان ملل ٬ جهان و آمریکا درنمی‌آید چرا در کشوری که بیست سال زیر یوغ این حضرات بوده« حالا انسانیت در برابر چندصد افغانی به فروش می‌رسد!» از این ماجرا هم که بگذریم کشورهای منطقه هم بر اساس مشی سیاسی خود صرفاً به دنبال منافع خودشان از هرج و مرج به وجود آمده در کابل هستند. چین و روسیه از طالبان برای غارت لیتیوم، معادن و تامین امنیت خطوط ترانزیتی استفاده سوء میکنند و پاکستان هم شادمان است و باز هم متضرر مردم این کشور هستند. مساله اینجاست که چرا در وضعیت فعلی هم غرب و در رأس آن، واشنگتن باز هم دوگانه بازی می‌کند. آخرین اقدام آمریکا مربوط به کمتر از ۴۸ ساعت پیش است؛ به گونه‌ای که وزارت خارجه این کشور در اطلاعیه‌ای از بسته شدن سفارت افغانستان در واشنگتن به دلیل مشکلات مالی خبر داد و این در حالیست که حتی سفیر افغانستان در واشنگتن هم از این ماجرا باخبر نبود!اینست روابط دیپلو ماتیک ابرقدرت جهان!
وزارت خارجه آمریکا از تعطیلی سفارت افغانستان به دلیل مشکلات مالی خبر داده و درعین‌حال اعلام کرده در صورت به رسمیت شناختن طالبان، دیپلومات‌های افغانستان را در خاک آمریکا پذیرش خواهد کرد. حال باید دید که این رفتار دوگانه واشنگتن تا کجا ادامه دارد و نتیجه آن چه خواهد شد؟
گروکشی به بهانه مشروعیت:
ایالات متحده تمام سخت‌افزارهای نظامی و نیروهای خود را از افغانستان خارج کرد و طالبان را بدون پاسخگویی به مردم افغانستان و جهانیان در آنجا به کار گمارد، اما تحریم و انسداد مالی را هم اعمال کرد که نشان از فعال شدن «بخش نرم‌افزاری راهبرد آمریکا در قبال افغانستان» دارد
همسایه شرقی ایران در وضعیتی قرار دارد که در برخی از ولایات مرزی، بازار خرید و فروش کودکان به یک کاسبی تبدیل شده و از کودک یک ساله گرفته تا نوجوان ۱۰ - ۱۵ ساله با قیمت‌های ناچیز فروخته می‌شوند و هیچکس صدایش در اروپا ٬ آمریکا وکشورهای منطقه درنمی‌آید(بخصوص کشورهای اسیای مرکزی)
در بیانیه‌ای که توسط وزارت خارجه ایالات متحده منتشر شده آمده است که واشنگتن به دیپلومات‌های افغانستان که در سفارت این کشور مشغول به کار هستند، ۳۰ روز فرصت داد تا برای ماندن خود در آمریکا از طریق ویزاهای بشردوستانه در این کشور اقدام کنند و در غیر این صورت از این کشور اخراج خواهند شد. در همین حال مقام‌های آمریکایی اعلام کردند که این سیاستمداران به افغانستان فرستاده نخواهد شد اما تاکنون کشور مقصد آنها هم مشخص نیست. یک منبع مطلع در وزارت خارجه آمریکا هم از رد درخواست اقامت تعدادی از کارمندان سفارت افغانستان خبر داد. آسوشیتدپرس هم در گزارش خود در اینباره نوشته است که به‌دنبال سقوط کابل، آمریکا طی اقدامی افغانستان را تحریم و حساب‌های بانکی متعلق به سفارت افغانستان در این کشور را مسدود کرد و کارمندان این سفارت به دلیل تحریم‌های وضع شده علیه طالبان ماه‌ها حقوق خود را دریافت نکرده و با مشکلات معیشتی زیادی روبرو شدند. در این میان اما یک موضع بسیار متعجب‌کننده دیگر از سوی واشنگتن در مورد این مساله و بحث افغانستان اتخاذ شده که نشان می‌دهد آمریکایی‌ها اساساً به دنبال ایجاد و تزریق ابهام و سردرگمی به افغانستان و مردم این کشور هستند. این ابهام آنجایی پررنگ می‌شود که وزارت خارجه آمریکا اعلام می‌کند تا زمانی که حکومت طالبان از سوی جهانیان به رسمیت شناخته نشود، حضور هیچ دیپلوماتی از سوی افغانستان را نخواهد پذیرفت! موضع فعلی ایالات متحده گویای چندین مساله است که به نوعی می‌تواند برای آینده افغانستان خطرناک باشد. مساله نخست این است که واشنگتن در حال اعمال فشار بر طالبان و کابل به صورت نرم‌افزازی است. همه دیدند که ایالات متحده تمام سخت‌افزارهای نظامی و نیروهای خود را از افغانستان خارج کرده است و طالبان را بدون پاسخگویی به مردم افغانستان و جهانیان در آنجا به کار گمارد، اما تحریم و انسداد مالی را هم اعمال کرد. آمریکایی‌ها با این کار در حال اعمال فشار بر طالبان هستند که مثلاً این جماعت بتوانند به سمت تشکیل حکومت فراملی و همه‌گیر متمایل شوند که این اتفاق تاکنون رخ نداده است. مساله دوم این است که اساساً طالبان هیچ اعتقادی به مشارکت همه اقوام و مذاهب در کشورداری ندارد و صرفاً خود را صاحب قدرت در افغانستان می‌داند و همین موضوع را امیرخان متقی، وزیر خارجه طالبان در مجمع دیپلوماسی آنتالیا هم به صورت تلویحی مورد تایید قرار داد و تشکیل حکومت فراگیر را به آینده موکول کرد. موضوع سوم اما به نوعی یک رویکرد دوپهلو از سوی آمریکا به شمار می‌آید و آن هم به رسمیت شناختن طالبان است. آمریکا می‌دانست که جهان و کشورهای منطقه و همسایه افغانستان، حکومت طالبان بر تمام این کشور را نمی‌پذیرند ولی با این وجود طالبان را در روز روشن وارد کابل کرد. دلیل این اقدام اما بحث پاسکاری بحران میان آمریکا با سایر کشورهای دنیا است. واشنگتن می‌دانست که طالبان با افغانستان چه می‌کند و به همین دلیل حالا اعلام کرده که در صورت به رسمیت شناختن طالبان، دیپلومات‌های افغانستان را در خاک آمریکا پذیرش خواهد کرد. حال باید دید که این رفتار دوگانه واشنگتن تا کجا ادامه دارد و نتیجه آن چه خواهد شد؟ اگر اشتراک نکردن مولوی متقی درکنفرانس اسلام صحیح باشد یک گام برجسته است.
