غزل

وږمه سبا  عامر

شمعې په لاس کې ګرځوم لاليه !
رڼا به تاله درکوم لاليه !
دلونګين مقام ته ورسېدې
پاس په سينه دې زنګوم لاليه !
راوړى مور يې مينه زه درکوم
لکه ماشوم دې نازوم لاليه !
ستا سپين بشر مې مخ ته ودريږي
سترګې چې کله توروم لاليه !
هاغه شېبې او هغه شپې مه غواړه
نوره له برمه پرېوتم لاليه !