ما لکه ايمان د زړۀ په دشته کې منلې يې
تۀ لکه د گل پکې رنگ رنگ راټوکېدلې يې
زۀ لکه باران دې هرې غاړې ته رسېږمه
تۀ لکه خوشبو مې هر احساس ته رسېدلې يې
ما لکه دنيا درته زړۀ پښو کې غوړولى دى
تۀ لکه د مينې په ادا ورته راغلې يې
زۀ لکه د ژوند هره لمحه ستا په نامۀ يمه
تۀ لکه د ساه مې په هر رگ کې گرځېدلې يې
ما لکه د عقل دليلونه ثبوتونه کړې
تۀ لکه د عشق خمار خمار يې ځنگېدلې يې
زۀ لکه غزل درته خوږلت شومه سرُور شومه
تۀ لکه خوږه سندره ښکلې نازولې يې
ما لکه حېران په صداقت درته کتلي دي
تۀ لکه د پېغلې د حيا لمبې نيولې يې
30.01.2009
- hairan
سليم راز
عبدالهادي حېران زمونږ د موجوده دور د ليکوالو د نوي کُول يو ډېر بېدار، باشعور او ذهين نماينده دى – چې شاعري هم کوي، قيصې هم ليکي او تنقيدى بحثونو کې هم برخه اخلي. مطالعه د کتاب او ژوند يو شانې کوي. د مشاهدې نظر يې تېز دى. او تجربه يې په هر دم او هر قدم کې مخکې وروستو کېږي. هم دغه مطالعه، مشاهده او تجربه يې په شعوري توګه د تخليقي عمل حصه ګرځي او تخليقي تجربه ثابتېږي، چې د هغۀ جمالياتي حِس او حسياتي جماليات پکې غزونې او سرغړنې کوي او د ادب په حقل...
01.02.2009
- hairan
غزل
عبدالهادي حېران
لوړې څوکې سر کول دي څۀ وړه خبره نۀ دهعشق په ګرانو لارو تلل دي څۀ وړه خبره نۀ ده
هسې ژوند خو څو لمحې دى محبت يې ابدي کړيمحبت فنا کېدل دي څۀ وړه خبره نۀ ده
ځئ يو جشن به راجوړ کړو دا هم لويه کارنامه دهپه جمود پورې خندل دي څۀ وړه خبره نۀ ده
جنګ اسان دى خو د امن راوستل غټه خواري دهځان انسان ث...