کله چې د چا غرور ماتوې،
کله چې د چا د هيلو ماڼۍ ويجاړوې،
کله چې د چا د اميدونو ډيوه وژنې،
کله چې يوه چا باندې ځان ناجاڼه کوې،
کله چې حتی غوږونو کې د دې له پاره ګوتې ږدې چې د غرور د ماتېدا غږ يې وانه ورې،
او کله چې خدای وينې، مګر د بنده پر وجود يې سترګې پټوې،
نو ووايه چې دغه وخت کې د خپلې نېکمرغۍ په مخه د دعا لاسونه کوم آسمان ته ورغزوې؟!
15.06.2011
- arghawan
پېلوځي ادبي پروګرام ته د يوې اکچولېټۍ له پاره راسره ښاغلي سالک په تار خبرې کولې، ويل يې چې بهرني ليکوال او هنرمندان زموږ حالت باندې تلپاتې آثار ليکلی شي، مګر موږ يې نه شو ليکلی، دا ولې؟ ما ورته کړه چې موږ له رواني پلوه معمولا د بهرنيانو تر اغېز لاندې يو. که نه، نو مځکه خو هغه سوځي چې اور باندې بل وي. پخپله افغان ليکوال، شاعر او هنرمند چې په څومره رښتيني او عاطفي انداز کې خپل حالت انځورولی شي، زما زړه ته نه پرېوځي چې بهرنی څوک دې دغه چار د ده په شان ترسره کړی شي. البته، دومره خبره ده...
28.06.2011
- arghawan
دا شاوخوا ماشومان ټول ګواه دي
چې رڼايي زموږ وځرې سېځي
ځکه خو زه او ډيوه
له ابتداء نه په تياره کې اوسو....
