دريمه برخه
ايډز _ د نايي دوکان
د نايي دوکان ښودل کيږي ، بيا کمره شينوګی ته اوړي چې په بيړه د نايي دوکان ته راننوځي .
شينوګی : نايي ماما ، زه شينوګی يم ، شينوګی ، وزګار يې کنه .، که وزګار نه يې چې بل دوکان ته لاړ شم
نايي : وزګار يم ، نه ګوري چې په دوکان کې هيڅوک نه شته
شينوګی : ( په خوښۍ ) خواچې نايي ما ما! زه نن دومره خوشاله يم چې له خيره سره تا هم نه ګورم ( خاندي ) ته خولا نور خلک يادوې
نايي : ( په خندا ) ښه نو بيا ملامته نه يې ، راځه دې څوکۍ ته کينه
شينوګی : سمه ده ( په چوکې کيني ، په اينه کې ځان ګوري ، په خپل پيکي لاس وهي ) نايي ما ما ! ته ووايه ! زه ښايسته ځوان نه يم ؟
نايي : ( چې په غاړه کې دسمال ورته اچوي _ په خندا ) وايم دومره ښه ځواني لرې ، که زه ښځه وايي ، له تانه مې د بل چا سره واده نه کاوه .
شينوګی : ( خاندي ) خواچې نايي ماما ، ته خو ډير ښه سړی يې ، لږ ژر ژر کوه ، وعده دار يم وعده دار !
نايي : ( چې سر ورته جوړوي ) د چا سره وعده دار يې ؟
شينوګی : ( په خوښی ) ځه څه يې کوې نايي ما ما ، خواچې هغه ډيره ښايسته ده
نايي : نو بيا خو داسې ښکاري چې ځان به همغې ته ښايسته کوې
شينوګی : ( په خندا ) هو ماما ، چې له تانه په خيره سره خلاص شوم ،خواچې هملته نيغ ورځم
نايي : شينوګيه ! له کلي خو به نوی ښار ته نه يې راغلی ؟
شينوګی : خواچې نوی راغلی يم ! خو ما ما ښار ډير ښايسته ځای دی ، خواچې ډيرې خوږې مزې په کې دي ( خاندي )
نايي : خوږې مزې په کې دي، خو پام دې وي چې د خوږو مزو په څنګ کې ، ترخې هم لري
شينوګی : ( په حيرانۍ ) نايي ما ما! خواچې ستا په خبره سم پوه نه شوم
نايي : زما مقصد دادی چې نن سبا په ښار کې ډير ې بدې ناروغی شته ، هسې نه چې کومه يوه تاته درنه شي
شينوګی : ( په حيرانی ) نايي ما ما د څه شي ناروغۍ يادوې ؟
نايي : ناروغۍ ډيرې دي خو يوه يې د ايډز په نامه ياديږي ، نه پوهيږم تا به يې تر اوسه نوم اوريدلی وي که نه ؟
شينوګی : ( په حيرانۍ) خواچې ما ما، همد اوس يې له تانه اورم ، دا څنګه ناروغي ده ؟
نايي : ډيره خطرناکه ناروغي ده ، که يو ځل څوک پې اخته شي ، بيا يې جوړيدل نه شته
شينوګی : ای ما ما ! په دوشانده باندې هم نه ښه کيږي
نايي : ( په خندا ) په دوشانده څه چې په ګوليو او ستنو هم نه ښه کيږي .
شينوګی : ( په انديښنه ) نو اخير بيا سړی مړ کيږي ؟
نايي : هو ، ځکه درته وايم چې ځان ورنه ساته
شينوګی : توبه خدايه توبه ! نايي ما ما خواچې دا ناروغي له څه شي نه پيدا کيږي ؟
نايې : د بد لمنۍ نه ، که په دې ناروغۍ ښځه اخته وي ، نو د ښځې نه سړي ته او که سړی اخته وي ، نود سړي نه بيا شځې ته ورځي
شينوګی : نايي ما ما ، ماغزه خو دې نه دي خراب ؟
نايي : ( په خندا ) څوک چې چاته سمه خبره کوي ، ته څه وايې چې دهغه به ماغزه خراب وي ؟
شينوګی : خواچې ماته خو همداسې مالوميږې ، په چل چل کې غواړې چې ما پښيمانه کی .
نايي : شينوګيه ! زه درباندې خپله غاړه خلاصوم ، نوره ستا خپله خوښه
شينوګی : ( په بې پروايې ) ته خو نايي ما ما يې ، څه ډانکټر خو نه يې چې داسې غټې غټې خبرې کوې .
نايي : سمه ده چې زه نايي يم ، خو موږ ته دا خبرې ډاکټرانوښودلي دي
شينوګی : ( په حيرانۍ ) نايانو ته ډاکټرانو ښودلي ؟
نايي : هو يوه ورځ ددې کوڅې ټول نايان ، ډاکټر کلينک ته غوښتي وو ، هلته يې اول موږ ته د ايډز د ناروغی په هکله خبرې وکړې او بيا
شينوګی : ( په بيړه ) او بيا يې څه درته وويل ؟
نايي : بيا يې دا خبره وکړه، ددې له پاره چې د ايډړ ناروغي د يوه نه بل ته لاړه نه شي نايان به ، په يوه پاکي دوو کسو سرونه ، نه خريې ، اوس پوه شوې کنه ( د لاسونو ټس وباسي ) دادی سر دې هم خلاص شو
شينوګی : نايي ما ما خير اوسې ( چې جيب ته لاس کوي او پيسې ورکوي _ په خندا ) خواچې نايي ما ما دا پيسې هم هغې راکړی دي --------------- ( خاندي او ورورو له دوکانه وځي )
( د دريمې برخې پای )
