برداشت آگاهان ناظر در قبال مذاکرۀ دلخواه، مشروط و انحصاری از جانب اضلاع متحده امریکا با طالب ها، جزء تکمیل کننده پروژۀ به اصطلاح انتخابات؟! ریاست جمهوری دانسته می شود. این تلاش های چند بُدی در حالی تحت ریاست داکتر زلمی خلیل زاد نمایندۀ خاص و کار کُشتۀ وزارت امور خارجه امریکا، آشنا و دوست سیاسی ساخته شده های افغان به پیش برده می شود که دولت بی کفایت دو منزله افتراق ملی و کمیسیون بی کفایت و نا مستقلَ انتخابات؟! با چانه زنی های احزاب قومی و باجگیر؛ در آستانه اعلان نتایج به اصطلاح برندگان ؟ کاندیدای ولیسی جرگه می باشد.
پس از آشکار شدن و اعتراف مسکو، مبنی بر داشتن ارتباط مستقیم با طالبان افغان، به تلاش های حل قضیه گویا صلح در افغانستان، بیشتر از قبل خود را مستحق دانسته و فعالیت های مشترک را با چند کشور هم نظر منطقه ی خویش خلاف آرزومندی اضلاع متحده امریکا علناً آغاز نموده است. با وجود اطلاع قبلی وزارت امور خارجه روسیه مبنی بر این که « دولت کابل و طالبان قول اشتراک داده اند» بار دوم کنفرانس چند جانبۀ به ابتکار مسکو به شمول دعوت از کشور های امریکا، افغانستان، چین، هند، پاکستان، ایران و . . . در حالی به تعویق انداخته شد که، بار نخست، پس از تماس رئیس جمهور غنی ، گویا جهت برنامه ریزی مشترک دولت های افغانستان و روسیه؛ برگزار نشدن کنفرانس؛ ماست مالی گردید که به تعقیب آن سفری از جانب هیئت شورای عالی صلح ؟ به مسکو صورت گرفت.
اهل سیاست، اتفاق نظر دارند که هیئت افغانستان بدون اجازه و موافقت دولت امریکا، متحد اصلی و تمویل کننده دولت کابل، صلاحیت و حق اشتراک به همچو کنفرانس ها را ندارد. بناءً منحیث یک فرزند مسؤول، وطن دوست، صلح طلب، دور نگر و خیراندیش نسبت به ملت داغدار و کشور محبوب ما به شخصیت های آگاه، متعهد و آزادۀ وطن دوست « اعم از مشمولین دولت، مخالف های مسلح و غیر مسلح دولت» پیشنهاد میدارم:
از آنجای که افغانستان ِ، مار گزیدۀ کثیر الزبانی، کثیر القومی و کثیر لامذهبی نه تنها طی چهل سال اخیر؛ بلکه طی قرون متمادی از اثر مداخلات روسیه تزاری، شوروی، روسیه فعلی، و لشکر کشی قدرت ها منجمله بریتانیا کبیر، و سایرین به دلیل ساحهء نفوذ شان، افغانستان ِ متضرر با خاطرات تلخ؛ آسیب دیده می باشد که بالاخره پس از جنگ های خورد و بزرگ به اتفاق هم، افغانستان را بحیث یک کشور "حایل " مستقل، آزاد، بی طرف، دوست همه" میان همسایه ها و قدرت های بزرگ جهان به رسمیت شناختند؛ که نه تنها باعث ثبات منطقه گردید، بلکه صاحب نظم و ثبات در جهان نیز گردید.
بناءً از همه فرزندان صدیق، آگاه، دور اندیش، متعهد، وفادار و باور مند به حفظ قطعه خاکی بنام افغانستان آزاد و آباد؛ توقع دارم و پیشنهاد می نمایم که بطور مشترک تلاش نماییم تا حل ریشه ی قضیه صلح افغانستان را از کنفرانس های متعدد، جانبدار و ناقص به شورای امنیت سازمان ملل متحد « پنج قدرت بزرگ جهان+ یک » ارجاع نماییم؛ تا دو باره افغانستان، واقعاً منحیث یک کشور مستقل و دوست همه کشور ها به اتفاق همه قدرت ها و دول جهان به رسمیت شناخته شود و ضمانت صلح دایمی، عدم مداخله در امورش را به نفع کشور های خویش و ملت مستحق ِ آزادی و شایسته دوستی به ضمانت کُل به امضاء رسانند.
ملت مسلمان افغانستان، صاحب زعمای بی اتفاق، خود خواه، کوتاه فکر، احساساتی و یک دنده بوده است ولی هیچ زمانی به امور کشور های دیگر مداخله نداشته، دور از افراط گرایی؛ آرزوی ترقی، تعالی و پیشرفت را در کنار سایر ملل جهان داشت و دارد.
پاینده و جاوید باد افغانستان محبوب!
تل دی وی گران افغانستان!
یشه سین افغانستان !
