ای دسپـوږمـۍ دکـنـارګله ملـیاردي چیـري دی
هرچـیري بې ملیاره ګل ددښت دګل په څیري دی
بې ملـیـاره ګلان ټوله په دښــتوکي وده کـیـږي
تازه ښایسته ګل ئې له ګلزاره دملیارپه زوري دی
چمن که شین اوښایسته دی ګل پکښې تازه دی
داده هــغـه بوډابـڼـګري د زیاراو لاس اوُبخري دی
په سروګلوغونچوکي بلبلان هوس کوي چوغیږي
دا د بـهـــار او مـلـــیــــــار واړو راوړی انــځــوري دی