با قماش مختلف کسانی آشنا استیم که همه ساله با استفاده از فرصت های عاشورا، میلاد النبی (ص)، انقلاب اسلامی ایران و ... از موضع بیگانه دفاع کرده اند. ایام و اعیاد، جلوه گاه فرهنگ هایی شده اند که در سبوی آن ها، مواد مخدر می ریزند. در این که افرادی از خوان بیگانه می خورند و زنده گانی آنان با پول دیگران تضمین می شود، انکاری نیست، اما این، چه خاصیتی ست که وقتی بر سند تعهد امضا می کنند، هویت خویش را نیز می بازند!
دفاع از رژیم ایران، دفاع از فارسیسم و دفاع از سیاست های این کشور در افغانستان، از مواضع منفی فرهنگی و سیاسی شمرده می شود. شماری از روحانیون وابسته به ایران، وقتی کاملاً یاد شان می رود با آن دستار ها و قبا هایی که معرف عالم مسلمان و مراجع امت اسلامی شناخته می شوند تا نزاکت ها را رعایت کنند، ناگهان حد بی شرمی را می شکنند و با نمای کاملاً شیعی منفجر شده و در یک بحث سیاسی- تاریخی، افغانستان را با تمام دار و ندار تاریخی، «ایران شرقی» می سازند. ملایان وابسته، زمانی که سیاسی می شوند، در این جلد، همتایان افغان ستیزان بی دین استند.
تلقین دیدگاه ها و القای ذهنیت های ضد افغانی، از سال ها به این سو باعث رنج مردم ما شده اند. رفیقان حزبی با تعهد به منافع اتحاد شوروی، کشور را فنا کردند. تنظیمیان وابسته، نماینده گان کشور های جهان سوم شدند. مخالفان مسلح، دشمنان زمان حال اند و تکنوکراتان غربی، بازار آزاد باز کردند. در این بازار، کمترین امتعه، تولیدی ست که تعلق خاطر به افغانان را می سازد. کشور ما به لابراتور مبدل شد و مردم ما، اجسام لابراتواری اند که باید با تجربه روی هستی آنان، فهم مداخله گران در عرصه های سیاسی و اجتماعی بیشتر شود.
مزدورشناسی، فقط عامل سیاسی ندارد. مزدورشناسی با معرفی ایدیالوژی ها و تعلقات مذهبی و دینی، میلان قومی و فرهنگی، مقوله ای ست که کمک می کند در حاشیه ی دشواری های اجتماعی همسایه گان، مثلاً در ایران، مردمانی از اقوام خود را دریابیم که توهین، تحقیر و اعدام می شوند، اما فراموش نکنیم از همان اقوام در داخل کشور برای همان بیگانه گانه با سرشک های بارانی، روی تمساح را سفید می کنند.
مزدوران ولایت فقیه که برای همسایه سرشک می ریزند، باید هم فراموش کنند... مگر این جا ایران شرقی نیست؟! بنابراین، توده های بدبخت افغان در ایران، شهروندان درجه آخر آن کشور استند... .
در خوان خارجی، بدترین دشمنان جامعه ی جهانی نیز خوردند و استفاده کردند. بقای بقایای شوم تاریخ ما را کشور هایی تضمین می کنند که در عرصه ی بین المللی، دشمنی های بی حساب دارند.
توجیه کردار ناصواب، به نام آزادی، حالا با این حقیقت تلخ ضم می شود که منافع شخصی و ناتوانی های آشکار بودند که بازار افغانستان را آزاد کرده اند. بروز اخبار ناخوش که در همه جای آن افغان ستیزی می کنند، آن حقوق بگیران دولتی را روسیاه می کند که برای ضعف و حرص، فساد فکری را به فاجعه ی فکری مبدل کردند.
ایام به اصطلاح عاشورا، از همین اکنون باب دیگر مزدور شناسی را گشوده اند. با آن جلوه های خفن، سست و ارذل، حتی عقب خانه های ما تجیر ساز و آواز برپا می کنند، اما کسی از خودش نمی پرسد آن همه صوت و مخرج «اون» (آن) و «مون» (مان)، نسخه ی بروز کدام فرهنگ داخلی است؟
به نام عاشورا، به نام خمینی، به نام قدس، به نام دین، مذهب و زبان، به بُن و ریشه ی مردم ما می زنند. فکر کنید آن ملایان تشیع که با تصاویر خمینی و خامنه یی شعار روز قدس می دهند، در این مزدور منشی، مرام بیگانه را طرح نمی کنند؟ نسخه ی ایرانی مصیبت های مردم فلسطین در افغانستان، ما را مواجه نمی سازد؟
در خوان خارجی می خورند، اما نتیجه اش کاهش پرستیژ دولتی ست که حداقل از منظر روابط بین المللی، جای یک واحد سیاسی جهانی را دارد.
با چند شعار مذهبی، ساده انگاری فرهنگ سازی ها، تحمیق محض است. با عاشورا، مرز های داخلی می سازند تا جلو استحاله ی اجتماعی مردمی را بگیرند که افغان و مسلمان اند. با خمینی، خامنه یی و قدس، رابطه ی ما را تخریش می کنند تا در سایه ی اسلام سیاسی، انزوای منطقه یی کشور، فشار آن همسایه گان مغرض را که از افغان ستیزان داخلی حمایت می کنند، به زیان ما تضمین کنند. با شعار های ایرانی مرگ بر اسراییل و امریکا، شعله های آتشی را بیشتر می کنند تا با حریق روابط جهانی افغانستان، دستان کوتاه دولت در تامین اولویت ها کوتاهتر شود.
یادآوری:
اصطلاح «ایران شرقی»، ورد زبان مزدور صفتانی ست که نه فقط در کسوت فرهنگی، بل در جامه ی آن ملایانی نشانی می دهد که با اختیار کیش تهذیب، نباید بسیار تعلق سیاسی و قومی داشته باشند.
شماری از ملایان درس خوانده در ایران، آن قدر دون اند که در فرصت های بحث تاریخی افغانستان، از این که کشور تاریخی خویش را بخشی از ایران بدانند و اصطلاح «ایران شرقی» را کاربردی بسازند، هیچ گاه نه شرمیده اند.
هنوز گند خراسان بازی ها باقی است که نسخه ی دیگر تجویز می کنند. آخوند های ولایت فقیه فهمیده اند که افغانان مسلمان را با ملایان، بیشتر می شود فریفت.
شرح تصاویر:
شماری از افراد و ملایان شیعه ی وابسته به ولایت فقیه در افغانستان.
