تا خپل نكړمه ستا نه شوم
ځان مې وسپارۀ يو سيند ته
سين مين دى
سين روان دى
د يوۀ شنۀ ځنګلۀ په غېږ كې
د سپوږمۍ سپينې رڼا ته
سين د چا په لټه درومي
زه يم ما سره يو ګل دى
يو سور ګل لكه زما زړه
د څپو په اوږه ښكته پورته كېږو
نپوهېږو چېرته ځو چا ته رسېږو
ښايي سين مونږه ډالۍ كړي
هغه چا ته چې تل ستړى پسې ګرځي
***
26.04.2010
- اسدافغان
غزلولوله لالهانددا چـې مـانـه ، نـه هـېـرېـږې خـــو ســـتـا هـــېـره ده قـــوينــو زمـــا مـــيـنـه جــــانــانــه تـــر تـــا ډېـــره ده قـــويخـامـخـا بـه نـو چـاودېـږي يـو مـې زړه خـپـلـه ضـعـيـف دىبـلـــه مـــيـنـه شــــا او خــــوا تـرېـــنـه چــــاپـېـــره ده قـــويفکـر نه کـړم که ترې خـلاص شې زمـونږ خـوږه مـازيګـرهد مــاښـــام تــوره شـــيـشـکــه بـيــخــي ډېــره ده قـــويچې غـمـونــه د جـانـان راتـېـرېدلـى ت...
29.04.2010
- اسدافغان
نه چې باد والوزي د شمعې نه رڼا واخلي ستا دې بلا ټوله په ما شي خداى دې ما واخلي وېرېږم نشي چې دوكه شي د مرګي ملكه زما د روح لپاره راشي رانه تا واخلي كله مرګى هم يو مين غوندې يو كار وكړي راشي په ډېرو بدرنګيو كې ښكلا واخلي ستا زړه ته غم درشي په دې اړيكه پوه نشومه زما له شونډو تبسم واخلي خندا واخلي ته په كې نه وې ما پرون او نن ته اور واچوۀ زياتى به وكړي كه بېلتون مې بيا سبا واخلي...