هېند اره زړه كي زره تڼا كې
بشرمل نا صر
سبا به زما غزلي څنګه وايې
ته راته ووايه شېرينه اشنا
ستا وسروشونډو ته تا وا ن ونكړي
درنګ ښكلا به دي سپېره غوندي شي
چي زما د ميني و مزار ته ا شنا
په چيغو،چيغونا امېد ه غوندي
د رقيبا نوپه لار راشې راته
ته به مي غواړې يو د ميني وصا ل
زه به د تور لحد په توره شپه كې
ستا له را تګ سره سپېرې خا ورې
په ښكلو سترګوبا ند ي وموښمه
چي دجنت خوشبوپيد ا شي ترېنه
ته به مي واخلې له مزاره خوړده
دزړه دردونه به ارا م كړې با ندي
ستا لېونى په تورلحدكي ښه يم
هېند اره زړه كي زرتڼا كې يوسه
ورېښمينو ګوتو كې شپېلۍ
بشرمل ناصر
زما دميني څو تڼا كې د زړه
ستا د هجران له غمه وټوكېد ې
پكې يو راز د ښكلو سترګوپروت وو
لكه د يا ر په تكه سره غېږه كې
د با ړخوګا نومنځكې سره خا لونه
راته رڼا كړي په تا ريكه شپه كې
ما شومي څړيكې مي په خوب ويده شي
ارما ن مي واخلي يوه سندره د غم
ورېښمينو ګوتوكې شپېلۍ ونيسي
له ګلا بي شونډ و يې څا څي ويني
د جا نا ن نوم چي په ټپه كې راشي
د تورو سترګوملغلرې اوښكې
په خا موشۍ سره په ځمكه درومي
په لارې ذكركړي جا نا ن د ميني
په هغه ځمكه كې را شين شي ګلاب
د يا ر د حٌسن اغېزه وي پكې
