آنچه مسلّم است اين است كه کلمات "شهید" و "شهدا" برآمده ازآموزه هاي قرآن کریم ما مي باشد و همچنان نظر به کلتور و نظر به عرف فرهنگ اسلامي و افغانی ما، مردمان شریف ما به هیچ کسی اجازه آنرا نمی دهند که این کلمات را به مفاد شخصی و یا به مفاد گروهی و حزبی خودش دچار تحولات معنايي سازند و بدان ذریعه از این کلمات ابزار سازی های سیاسی نمایند و یا هم برای پوشانیدن جرم و گناه خویش از این کلمات سو استفاده نمایند.
در این راستا نخست باید یاد آور شد، که، زمانی که مردم افغانستان در چهار دهه ای اخیر به صد ها هزار شهید داده اند و زمانی که هفته ای به یاد بود از این همه شهدا تخصیص داده می شود، جمعیت و شورای نظار حق آنرا ندارند، که، با سیاستبازی های مضحک و محیلانه هفته ای شهدا را هفته ای شهید نام گذاری نمایند. آیا کمسوادان جمعیت و شورای نظار فرق بین جمع و مُفرد را نیز نمی دانند، که به جای اسم جمع شهدا از اسم مُفرد شهید استفاده و با افزار سازی های سیاسی و سیاست بازی های مضحک هر سال از این اسم سو استفاده های می نمایند؟
ثانیاٌ نظر به کدام حس عدالت طلبی و عدالت خواهیی سران جمعیت و شورای نظار به رفیق حزبی شان عطامحمد نور، که خود به خاطر ادامه به فساد اداری گوش یک هموطن ما را به اصطلاح شهید نموده است، اجازه می دهند، که، با سیاستبازی های مضحک در هفته ای شهدا بالای ستیژ براید، سخنپرانی های اکثراٌ بی مورد و بی جا نماید؟
آیا تجلیل از هفته ای شهدا برای فرستادن دعا و درود و یادی از شهدای به خون خفته ای افغانستان است و یا اینکه برای ستیژ زدن برای مفسد اداری گوشخوری که برای پُر کردن چوکی های خالی شنونده گانش، آن چوکی ها را با از درس کشیدن دختران و پسران مکتب و همچنان با سخنپرانان جمعت و شورای نظار، پُر کند؟
در اینجا سوال، در قدم اول از آقایون عبدالله عبدالله، امرالله صالح و احمد ولی مسعود صورت می گیرد، که، چرا از یک طرف در مقابل همه بی عدالتی های عطامحمد نور خاموشی و سکوت اختیار می کنند و از طرف دیگر به بهانه ای هفته ای شهدا گوش خور و میلیونر غیر قانونیی را ستیژ بخشایی می کنند. نظر به کدام روحیه ای عدالت طلبیی این آقایون، که گاهگاهی از عدالت خواهی نیز حرف های می سرایند، به چنین اعمالی دست می زنند؟
آیا آقایون عبدالله عبدالله، امرالله صالح و احمد ولی مسعود که خواهش آنرا نیز دارند، که به اصطلاح منطقی صحبت نمایند، نظر به کدام اساسی آرایشگر ستیژ یک گوش خوری می شوند، که، به فساد اداری وسیع و شدید متهم گردیده است؟
بدون شک که سران جمعیت و شورای نظار با چنین اعمال شان مردم را به گوش خوری و فساد اداری تشویق و ترغیب می کنند، اینکه آنها آگاهانه و یا هم نا آگاهانه چنین عملی زشتی را مرتکب می شوند، سوالیست که خود آنها باید پاسخ آنرا بدهند. در حالی که ما مشاهده می کنم، که، گوساله که گوساله است، زمانی که از روی غفلت به گوشت خوری بپردازد، مادرش وی را در آن کار تشویق و ترغیب نمی کند، بلکه مانع گوشتخوری فرزندش می شود، اما همه افغانهای صادق و آگاه به چشم و سر می بینند که جمعیت و شورای نظار که در اصل باید حیثیت مادری را به اعضایش داشته باشد، یکی از فرزندان ناخلفش را به گوش خوری و فساد اداری تشویق و ترغیب می کند. آیا این نوع اعمال زشت، خود، زمینه ای خشونت و افراطیت را در جامعه ای جنگزده ای ما رُشد و ارتقا نمی دهد؟ واضعیست که میدهد!
سران جمعیت و شورای نظار باید پس از شانزده سال غفلت، باید بلاخره بدانند، که، تملق و چاپلوسی بعضی از اعضای جمعیت و شورای نظار به دروازه های نماینده گی های کشور های خارجی، پوشیدن نکتایی های گلدار و رادار با دریشی های آبی و فروزه ای و سرمه ای در مقابل کمره های تلوزیونی، آرایش با کلاه های پیک دار و بی پیک مشکل مردم فقیر و جنگ زده ای ما را حل نمی کند، بلکی تفکر و تعمق واقعی به عدالت اجتاعی و رفتار و کردار قانونی و عادلانه است که گره گشای مشکلات مردم ما شده می تواند!
سران جمعیت و شورای نظار باید پس از شانزده سال به اصطلاح "شهید و شهید بازی" های خود به این تفکر، به این تعقل و به این خردگرایی برسند، که، آیا ثواب این همه شهید بازی ها بیشتر است و یا ثواب آن که، کسی که قدرت گناه را دارد و اما گناه نمی کند؟
بدون شک در بین صد ها هزار شهید افغانستان افراد باایمان زیادی را می‌توان یافت که هم توفیق پاکدامنی را داشته و هم به مقام شهادت نائل شده اند و سزاوار دریافت هر دو پاداش اند! یعنی بیشتر شهیدان افغانستان، عفیف و پاکدامن نیز بوده اند و هرچند ناممکن نیست اما به ندرت این اتفاق نیز خارج از امکان نخواهد بود، که فردی ناپاک در مسیری گام بردارد که سرانجامش شهادت باشد. شاید عالمان دین در این باره معلومات بیشتر و دقیقتری داشته باشند وکه ما را از آن معلوات خویش مستفید گردانند، اما به هر صورت گلتور افغانی ما این حکم را صادر می کند که ما در عقب مرده گان از کلمات و الفاظ بد و رد استفاده نه کنیم!
به هر صورت پسندیده و نیکو به نظر می رسد، هر گاه سران جمعیت و شورای نظار، بلخصوص عطامحمد گوش خور و میلیونر غیر قانونی پاکدامنی و صداقت را بر این همه هفته ای شهید بازی ها ترجیح دهند، زیرا نظر به فلسفه ای افغانی ما بدون شک کسى که در راه خدا جهاد کند و شهید شود، پاداش کسى که بتواند مثلاٌ گوش بکَنَد ، بتواند خود را میلیونر غیر قانونی بسازد اما عفّت ورزد، یعنی بتواند گناه کُند اما او گناه نکند، یعنی یک انسان پاکدامن باشد، بدون شک که نزدیک تر و عزیز تر به خدانوند متعال خواهد بود، نسبت به کسی که از روی ریا "هفته ای شهید بازی" کُند!
ما می دانیم، که، مقام شهیدان در اسلام بسیار والاست؛ و در قرآن مجید و روایات، درباره شهیدان راه خدا و مقام والاى آنها تذکراتی زیادی موجود می باشد، اما این به آن معنی نیست که ما حق آنرا داشته باشیم که از نام شهید و از نام شهدا برای مفاد شخصی و گروهی خود سو استفاده نماییم!
نه تنها سران جمعیت و شورای نظار، بلکه همه ای ما باید به عفت نفس اهمیت قائل باشیم، زیرا انسان عفیف و پاکدامن در جهاد اکبر به پیروزى می رسد! بخشى از مقاماتى که بسیارى از اولیا و انبیا پیدا کرده‌اند مرهون عفّت نفس آنها و پرهیز از گناهان بوده است.
اگر خدای نا خواسته چنین بوده باشد، آیا وفاق ملی که آقای احمدولی آنرا گاهگاهی بر لب می آورد، از طُرُق گوش پلو خوری به وجود می آید؟
چرا آقای امرالله صالح که میل، شوق و آروزوی آنرا دارد تا از هر جمله ای خویش شش رقم منطق خویش را به گوش های صبور شنونده گانش بچکاند، در قسمت گوشخوری عطامحمد نور، گاهی خود را کر می انداز و گاهی هم گُنگه، آیا این کدام نوع بیداری وجدان است که بعضی از سران جمعیت و شورای نظار به آن رسیده اند و دیگران نه؟
سوال مردم باقی و پا بر جاست: آیا سران جمعیت و شورای نظار جهت "گوش پلو خوری" نزد حتی محمد نور نرفته بودند؟
---------------------------------------------------------------
به امید اصلاحات وسیع اجتماعی در افغانستان عزیز
به پیش به سوی مبارزه با فساد اداری و آوردن صلح بین الافغانی!
به امید مبارزۀ هر چه سریعتر و هر چه دقیقتر در راۀ مبارزه با فساد اداری!
به امید مبارزۀ هر چه سریعتر و دقیقتر با ایران محوری ها و پاکستان محوری های مخرب در افغانستان عزیز!
به امید دقت به کوچکترین واحد های کاری در هر ساحۀ کاری ما!
به امید اتحاد و وحدت هر چه بیشتر اقوام شریف افغانستان!
به امید صلح، ثبات، عدالت اجتماعی، قانونیت، ترقی و رفاه برای مردم رنجدیدۀ ما
