غزل //محمدجهان لاروی
غزل خیر که غـم شته هـم اخـتر دی سـتا په در کېهم مـلـهـم شته هـــم پـرهـر دی سـتا په درکـېهـره ورځ ډکـــــــې پـیـالـې او مستي نـه ويهم قیا مت شته هم مخشر دی ستا په در کېرقــیــبـان خـو مــې په دې بـې بـاکــــــه بـوليچــې زمــــا غـریـب نـظــر دی سـتا په در کېغــــریـبـي ده نـور مـې هـــــېـڅ د وسـه نـشـيدا چـــــاړه او دا مــې سـر دی سـتا په درکېســتـا د دوو ستر ګـو خا
محمدجهان لاروی//غزل
غـزلدا ورځـې او دا وخـتـونـه تـېر بـه شـيهسې لکه خوب لیدل وي هېر به شيرابـه شـي وخــتـونـه زمـونـږ رابـه شـيمه ژاړه کـه خـدای کــولـه خـېر به شـيتا ته به په هــره لار ګـــــــــلان شـیـنـدمرابه شي ســپـرلي ګـلـونـه ډېـر به شـيخېر که نن په مونږ پورې خـندا کـويګورې به یې ټول زمونږ په څېر به شيمـاتـه ځـير ځـير مه را ګـوره زړه نادانسـتا لـ
محمدجهان لاروی//مخشر
مخشر کـــالــونـه تـېرشـول مـا دکـــــــــلـــي سـهر ونه لـیـدهسـهار یې څـه چـې مـایې خوږ مازدیګر ونه لـیـدهپردی وطن پردۍ کوڅې دي خـلک هـم پردي ديپـردی اخــتـر مـا پـکې خـونـد د اخــــتــر ونه لـیـدههــرڅـوک د ځـان پـه غـم اخـته د بل پوښتنه نشته
سپوږ می/ محمدجهان لاروی
سپوږمی وایه سپوږمی نن دې چې هغه ولید
غزل ///محمدجهان لاروی
غزلچې مې زړګــی څنـګـه دردیـږي تـاتـه څـه ووایـمدرد مې په خـولــه نـه بـیـانـیـږي تـاتـه څـه ووایـمڅله پوښتې چې وختیري څنګه ده ته څنګه یې؟خـو بـس وخـتـونـه دي تېـریـږي تـاتـه څـه ووایـمزما دژونـد په حـال ځان مه خبره وه پریږده اشناشپې دي مرګـي ته سـباکــیـږي تـاتـه څـه ووایـمزمـا د لارې او مــــــــزل کـیسه همـدلــتـه پـریـږدهلامـې مـنـزل نـه مــ
غزل // محمدجهان لاروی
غزلزه خــو بـه لـږ نـه ټــول درنـه جــار شـمـه کــلـه کـه رضــا شـوې دسـتایـار شـمــه تـه مې که دخــان شـوې هـا دچاکـیسه زه خـو بـه د مــن څــخــه خـــروار شـمـه ســتـا د تـــورو ســتـرګـو پـیال
اقـــرار//محمدجهان لاروی
اقرارنـن یـې چـې پـه ژبـه اقـــــــــــــرار نـه راځـيبـیـا دې زمـونــږ کـــــلــي تـه یـار نـه راځـي هغه دود دستور چې مونږ یوځای نه کړيداســـې رواجــونـه پـه کــــــــــــار نـه راځـينـن چـې مـیـدان یـونـسي تـــــــل پـاتـې دی دا وار چـې خـطـاکــــــړي بـل وار نـه راځـيرادې شـي چـې هــرې خــوا ګـــــلــونـه شـي چــاویــل چـې بـې
اکرار //محمدجهان لاروی
اکرارنـن یـې چـې پـه ژبـه اکـــــــــــــرار نـه راځـيبـیـا دې زمـونــږ کـــــلــي تـه یـار نـه راځـي نـن چـې مـیـدان یـونـسي تـــــــل پـاتـې دی دا وار چـې خـطـاکــــــړي بـل وار نـه راځـي هغه دود دستور چې مونږ یوځای نه کړيداســـې رواجــونـه پـه کــــــــــــار نـه راځـي رادې شـي چـې هــرې خــوا ګـــــلــونـه شـي چــاویــل چـې بـې وخــتـه بــهـار &nb
غزل//محمدجهان لاروی
غزلتـه ګــــــورې نــه چـې څــنـګــه دا وخـــتـونـه ځــي ورو ورولـه زړه نـه بـه مـــې داســې ســتا یــــــادونـه ځــي ورو ورودســتـا د ګ
یو ځل بیا د خوست سیل درباندې کوم
دا دلټکو د سیمې یوه څنډه ده
غزل //لاروی
غزل څـه ومـه څــه دې کـــــــړمــه اخ زړګـــیه د اور لـــمـــبه دې کــــــړمــه اخ زړګـــیه لکه چاړې مې څوک په زړه کې واهي چـې را پـه زړه دې کــــړمــه اخ زړګــیه دا څـه دې وکــــــړل لـــکـه کــانــی ومــه
ستړي شپه
ستړي شپه یوه ستړي شانې شپه وه آف توبه څومره وږده وه نه ارام وو نه خوبونه اندېښنې وې او سوچونه بې رڼا وه بې مشال وه څه وږده لکه دکال وه د یادونو خړسلاب وو څه
غزل//محمدجهان لاروی
غزلدازه چــې خــــاورې پـه سـر شــنـدم دا دچــــالــپـارهزه خــو دا هـــرڅــه ښـه اوبـد کـــــــــوم دسـتا لــپـاره بس داخوته یې چې په زړه کې دې هېڅ رحـم نشتهیـوه سـ
غزل//محمدجهان لاروی
غزلڅوک چـې مدام راته په زړه کــې راځـيدهغې نوم مې نن په خـوله کـــې را ځـيهــــــم یـې د وصـل په خـونـد نـه مــړېـږم
غزل//محمدجهان لاروی
غزلچـې تـــل عـــــمــر تـنهـایـي شـي بیابه څـه کـــړېچـې بې یـاره زنـــده ګــــــي شـي بیابه څـه کـــړېچـې نه وصـــــــل وي نـه یـو ســاغـــت تــېـریــږيچـې سـکـروټـې په زړګـــي شـي بیابه څـه کـــړېلـه پـردیـو خـو څـوک هــسې ګــیـلـه نــــکـــــــړيچـې دې خـــپل واړه پـردي شـي بـیابه څـه کــړېچـې سـاړه او تـاوده بـاد وهــــــــــــــلـــی نـــه وېاو خـوږ ژونـد دې په خ
داختردعا//الحاج الهام الدين قيام
داختردعاتـــيـره چــې روژه شــي،نـواخــــتــرراشـيکـــــــور تـه لـه ســـفـره ،مــــــسافــر راشـيمــــونـږ بـه اخــــــتـر،هـــلـه اخـــتــر وبـولـوبـيـرتـه چـې په خـــولا،ټــول مــرور راشـيدا دتـــورتــمـونــوديـــــوان،ســروخـــوريتـورې شـپې سـباشـي،روڼ ســـهــرراشـييو ورورچې بل ورور،په غېږکې ونيسيداســــې وخـت په مونږه،بـخــتـور راشـيوخــانـدي ا
اخــتـر//محمدجهان لاروی
اخترزمـونـږ په کــلــي چــې راځــې اخـــــــــتــره امــن بــه ځـــــان سـره را وړې اخـــــــــــتــرهپـه دردیــدلـــــو او خــوږ مــــــنـــو زړونـــومــرهــــــــــم پـــټــئ بـه لــــګـــوې اخــــــتـرهچـې مو مـشران نېغې شملې په سرکـړيچـې بـیا مـو ډکـې شـي خـجـرې اخـــــتــرهخــــــــــــــــېـر دی کــه را نـشې پـروا نلــريزمـونـږ نـه هـېرې ستا کـــیـسې اخـــــتــرهنـه
خپل پردي/محمدجهان لاروی
خپل پرديخـپـل مـو پـه لـــوی لاس پــه پـردیـو وژنـيپـــردي مــوځـــــکـــــه پــه ګــــولــیـو وژنـيیـو مـو په نــوم د الـقـاعـیـدې نـه پـرېــږديبـــــل مـــــــوپـه نــــوم دجـــسـوسـیـو وژنـيیـو رانـه سـرپـه چــاړه تـار پـرې کـــــــــــويمــــــګـــر دا بـــل مـو بـیا په ســپـیـو وژنـيیـو پـه رڼــــــا ورځ راتـه کــــــــــور سـوزويبــل مــو دشـــــــپــ
