با اتحاف دعا بر حق جمله شهدای افغانستان، سوال در این است که چرا از بین ملیونها شهیدی که در چهل سال اخیر افغانستان جان های شان را از دست دادند، فقط و فقط عکس یک نفر، یعنی فقط و فقط عکس مرحوم احمد شاه مسعود تمام شهر کابل را پُر نموده، دلیل چیست؟
سوال در این است که این موضوع عکس و عکس بازی مرحوم احمد شاه مسعود از کجا شروع شد؟
اگر بخاطر داشته باشیم این عکس گرفتن ها و عکس بازی های مرحوم احمد شاه مسعود، به گمان اغلب، نخست در زمان حیات وی، با عکاسی های یک عکاس ایرانی شروع شد. همان عکاس ایرانی که یک شِنگ ژورنالیست رقم هم بود، در زمان حیات مرحوم احمد شاه مسعود، روز ها، هفته ها و حتی تقریباٌ یکی دوماهی را، بعضی اوقات حتی شب وروز را، با احمد شاه مسعود سپری نمود، رقم رقم عکس های رنگه و سیاه و سفید مرحوم احمد شاه مسعود را کند و آنها را، با مهارت تبلیغاتی شدیدی از طریق فرانسه به مجلات و اخبار های دنیا به چاپ رسانید.
اینکه چرا مثلاٌ همان عکاس ایرانی از جمع قومندان دوره ای جهاد افغانستان، از هیچ یک از قومندان دیگری، به اندازه ای یک بر دهم، یک بر صدم از عکس های قومندان احمد شاه مسعود عکس نگرفته است، و یا حتی یک قطعه عکس هم شاید از کدام قومندان دیگر دوره ای جهاد افغانستان نگرفته باشد، سوالیست به جا!
به هر صورت، بار اول برای یک دوره در زمان حیات احمد شاه مسعود، این عکس های رنگه ای احمد شاه مسعود که با کیفیت بالای نیز چاپ می شدند، به گونه ای عکس های تبلیغاتی با مهارت خاص در مجلات نمی دانم "جیو-ایکونومییک، جیو-ایکوستراتیژیک و جیو-پولیتیک" راه یاب گردیدند.
در ماه سپتمبر سال ۲۰۰۷م. رژیم ایران با نزدیک شدن ششمین سال کشته شدن احمد شاه مسعود، یک کنفرانس و یا به اصطلاح ایرانی ها یک همایش یک روزه ای را در پوهنتون و یا به اصطلاح در دانشگاه فردوسی شهر مشهد ایران برگزار کردند.
رژیم ایران ادعا داشت که به خاطر کشته شدن و بخاطر بررسی آراء و اندیشه های احمدشاه مسعود همچو یک کنفرانس و یا همچو یک همایش را برگزار نموده است، مگر سوال در این است که هدف اصلی رژیم ایران از برگزاری همچو یک کنفرانسی چه بوده میتواند. به هر صورت افزون بر محصلین مهاجر افغان در ایران، شماری از مقامات دولتی و پارلمان افغانستان را، از جمله برهان الدین ربانی عضو پارلمان افغانستان، همچنان محترمه خانم فوزیه کوفی، یکی از اعضای "مجلس نمایندگان افغانستان" از جمله ای مهمانان و سخنرانان این کنفرانس که به نام همایش مسعود نام گزاری شده بود، تشریف حضور به هم رسانیده بودند. شماری از مقامات ایرانی، از جمله نماینده آیت الله خامنه ای رهبر ایران در امور افغانستان، چند استادی از پوهنتون ها و یا از دانشگاههای ایران و همچنان مهمانانی از کشور تاجیکستان و نیز از کشور قطر حضور داشتند. تعدادی زیادی از خبرنگاران که برای پوشش خبری همایش گرامیداشت مسعود دعوت و مهمان شده بودند، نیز در آنجا حضور به هم رسانیده بودند، تا آنکه نظریات و طراحی های کنفراس تبلیغات و گسترش وسیعی پیدا نماید.
از جمله ای استادان پوهنتون ها و یا به اصطلاح دانشگاه های کشور ایران که سخنرانان این کنفرانس و یا طراحان همچو همایشی را تشکیل می دادند ، مثلاٌ:
۱. آقای دکتر سرور مولایی استاد افغان در دانشگاههای ایران در مورد اهمیت برگزاری چنین یک کنفرانس و یا به اصطلاح چنین یک همایشی فرمودند: " ما به این سنت در حیات تاریخی امروز و فردای خود احتیاج داریم و اگر ما که در قید حیات هستیم این سلسله را ادامه ندهیم، احتمالا عواملی در کار است که این عناصر را از حافظه تاریخی مردم حذف کند." وی همچنین به حضور محصلین جوان افغان در این مراسم اظهار فرمودند، که، "آنها نیاز دارند هویت ملی و بنیانهای ماندگاری خود را احساس کنند".
۲. آقای دکترداوود هرمیداس باوند یکی از استادان دانشگاه تهران و از سخنرانان حاضر در این کنفرانس و یا همایش طرح زیر را مطرح نمود:
آقای دکترداوود هرمیداس باوند طرح سه مرحله ای زندگی احمد شاه مسعود را چنین طراحی و تقسیم بندی نمود، که، مرحله اول زنده گی احمد شاه مسعود جنبه مبارزاتی وی را، در زمان اشغال افغانستان توسط اتحاد شوروی، در بر می گیرد، مرحله دوم زنده گی احمد شاه مسعود ظهور طالبان در افغانستان و پروسه ای برخورد احمد شاه مسعود را در بر می گیرد، که آقای دکترداوود هرمیداس باوند آنرابه دو جنبه مقاومت داخلی احمدشاه مسعود و فشارهای خارجی بالای احمد شاه مسعود تقسیم بندی نمود. و مرحله سوم زنده گی احمد شاه مسعود را ارزشهایی تعریف نمود که از لحاظ آزادی و پیاده کردن نهادهای آن در افغانستان از سوی احمد شاه مسعود مطرح شده بود. دکتر هرمیداس باوند اظهار داشت، که، "این سه مقطع باعث اهمیت فرمانده مسعود در ایران شده است".
۳. سخنران دیگری ایرانی که یک استاد پوهنتون تهران بود، اسم خود را "صادق" و تخلصش را "زیبا کلام" و رتبه ای علمی خود را نیز "داکتر" معرفی نمود، یعنی این آقا، آقای محترم داکتر صادق زیبا کلام بود.
جالب این بود، که، جناب محترم داکتر صادق زیبا کلام و شیوا گفتار، که خود در قید اسارت رژیم آخوندی ولایت فقی بسر می برد، انگیزه حضور خود در این کنفرانس را "علاقه به استقلال خواهی احمد شاه مسعود" عنوان میکرد.
آقای داکتر زیبا کلام در آن کنفرانس فرمودند: " اگر نگاهی به جریانات مختلف سیاسی در افغانستان بیندازیم، کمتر گروه، شخصیت و جریانی را پیدا می کنیم که بشود واقعا آن را صد در صد گروه و جریان مستقلی دانست. برخی تحت نفوذ پاکستان هستند، برخی تحت نفوذ عربستان هستند، ..."
در ادامه ای سخنرانی جناب ایشان آقای صادق زیبا کلام و شیرین گفتار فرمودند، که:
" بعد از حادثه یازده سپتامبر و سقوط طالبان هم که عمدتا تحت نفوذ آمریکا قرار گرفتند و از این بابت احمد شاه مسعود یک استثناء بود به قائده ساختار کلی قدرت در افغانستان ..."
آقای زیبا کلام در ادامه ای سخنان شان اظهار داشتند، که:
"احمدشاه مسعود را اغلب در مقابل جریانات تندرویی مانند طالبان و گلبدین حکمتیار قرار می دهند و بعد هم نتیجه گیری می کنند که این گروهها را پاکستان و عربستان سعودی تجهیز می کردند."
آقای زیبا کلام در این رابطه افزودند، که:
"این موضوع درست است و در مقطعی این حمایت وجود داشته، اما اشتباه این است که امروز کسی توجه نمی کند که طالبان و القاعده کاملا به جریانهای مستقلی تبدیل شده اند و روی پای خودشان ایستاده اند."
آقای صادق زیبا کلام استاد دانشگاه تهران افزودند، که :" اینکه دائم به این نکات اشاره کرد که القاعده و طالبان را پاکستان به وجود آورده، عربستان پول داده و آمریکا هدایت کرده چیز زیادی را از مشکلات منطقه حل نمی کند و باید این سوال اساسی را مطرح کرد که آینده افغانستان، خاورمیانه و عراق با توجه به حضور جدی طالبان و القاعده که بسیار قدرتمند شده اند به کدام سمت و سو می رود".
جالب این است، که، آقای مرحوم برهان الدین ربانی، محترمه خانم فوزیه کوفی و یک تعدادی دیگری از افغانها به شمول محصلین افغان که در آن کنفرانس و یا به اصطلاح گرهمایی حضور به هم رسانیده بودند، چنین با ذوق و دقت به گپ های استادان ایرانی گوش فرا داده بودند، که گویی همه شاگردان مکتب اند و معلمی آنها را رهنمایی می کند که چه برای شان خوب است، چه برای شان بد است و چه باید بکُنَند.
برای اینکه از اصل موضوع که عنوان این نبشته را تشکیل می دهد، دور نشویم، می آییم بالای عکس و عکس بازی های مرحوم احمد شاه مسعود:
در حاشیه ای همین کنفرانس و یا همایشی که در سپتمبر ۲۰۰۷م. جهت به اصطلاح بزرگداشت احمدشاه مسعود در دانشگاه فردوسی در شهر مشهد ایران برگزار شده بود، یک نمایشگاهی از همان عکسها و پوسترهای رنگه و سیاه و سفید احمد شاه مسعود برگزار شده بود، که، در همین چند سال اخیر اینجا و آنجا به وفرت به نظر می خورند و سوالاتی همچو این سوال را بر می انگیزند، که، آیا خون مرحوم احمدشاه مسعود از خون بقیه شهدا رنگین تر است، که تمام شهر را عکس های آن مرحوم گرفته است؟
---------------------------------------------------------------
به امید اصلاحات وسیع اجتماعی در افغانستان عزیز
به پیش به سوی مبارزه با فساد اداری و آوردن صلح بین الافغانی!
به امید مبارزۀ هر چه سریعتر و هر چه دقیقتر در راۀ مبارزه با فساد اداری!
به امید مبارزۀ هر چه سریعتر و دقیقتر با ایران محوری ها و پاکستان محوری های مخرب در افغانستان عزیز!
به امید دقت به کوچکترین واحد های کاری در هر ساحۀ کاری ما!
به امید اتحاد و وحدت هر چه بیشتر اقوام شریف افغانستان!
به امید صلح، ثبات، عدالت اجتماعی، قانونیت، ترقی و رفاه برای مردم رنجدیدۀ ما
