د چا دلاسه چې زړګی پرهر پرهر ګرځوو
موږ لېوني ګوره هغه خلک په سر ګرځوو
څوک چې مو قدر او خاطر مدام په کاڼو ولي
موږه په زړو کې داسې داسې خلک اکثر ګرځوو
د زړه حرم نه مو ايمان د خليل ځکه وځي
پکې تيارې مجسمې چې د ازر ګرځوو
يو مو په يوه بل مو په بل لکه قصاب خرڅوي
زخمي زخمي احساس په څوکه د خنجر ګرځوو
ولې به اور د خپل وجود له تاوه نه اخلو
چې په سينه کې د ښايست د اور مجمر ګرځوو
هيڅو پناه عمردراز مروته نه راکوي
لکه کوچيان تړلې کډې در په در ګرځوو.