بعد از غرض سلام، نخست تر از همه با عرض معذرت خاطر نشانیی صورت می گیرد که شیوه کلام سیاسی میتواند تهی از هر نوع محسنات کلام، یعنی به اصطلاح رک وراست نیز باشد که به دلیل صرفه جویی از ضیای وقت نویسنده و خواننده، وعدم استفاده از اضافه نویسی های تکراری، از همان شیوه، این نبشته خود را مستفید می گرداند!
از جایی که نویسنده گان صاحب قلم و خوش نویس ما از ماه ها بدین طرف اوقات محترم خویش و همچنان اوقات محترم خواننده گان محترم پورتال های ملی ما را، اذهان محترم یک تعدای از ملی گرایان محترم ما را، مصروف و مشغول به اصطلاح "دموکراسی بازی های مرغوب گذشته" می فرمایند، ، در حالی که مشکلات امروزی وطن، نیاز عاجل و شدید به تحلیل های علمی و ملی ما دارد، حکمت این کار، دلیل این کار، ثمر این کار چه ها میتواند باشد؟
مرحوم ظاهر شاه به حیث آخرین پادشاهً افغانستان و مرحوم داؤد خان به حیث اولین ریس جمهور افغانستان هر یک به حد توان و به حد ظرفیت شان در بخاطر رفاهً مردم افغانستان و پیاده نمودن افکار وطندوستانهً خود، هر یک به اندازهً توانایی و خواست شان، اقدامات موثری در راهً آمدن پروسهً دموکراسی در افغانستان به خرچ دادند که روح شان از این بابت شاد باد! اگر کسی همان کوشش های آندو مروحمین را اندک می شمارد، به اصطلاح کم آن دو مرحوم و کرم همان شخص زیاده طلب.
سوال در این جا این است:
چرا در همچو حالت ووضعیتیکه اوضاع فعلی افغانستان به غور، بررسی و تحلیل های آگاهان ملی ما ضرورت دارد، اوقات و اذهان یکتعدادی از ملی گرایان ما به سمت بحث های طویل و بی پایان "دموکراسی بازان داؤد خانی و ظاهر خانی" مصروف و مشغول گردانیده می شود؟
این چه نوع تحقیق تاریخی "دموکراسی بازی های مرغوب گذشته" است که فرصت، وقت و مهلت بازنگری حال را،
- مهلت نقد و افشا گری یک تعدادی از "ملیگرایان" امروزی ما را ربوده است،
چنانچه فرار های از بحث
- بالای مفسدین اداری پانزده سال اخیر،
- خموشی به مقابل جنگسالاران و ناقضین حقوق بشری امروزیان،
- خموشی به مقابل تجزیه طلبی های نوکر منشانه و امتیاز طلبی های خاینانه ای امروزیان، صورت می گیرد؟
چرا خموشی های سوال بر انگیزی در ساحات مذکور از جانب یک تعدادی از نویسنده گان صاحب قلم و خوش نویس ما که خود را ملیگرا هم می خوانند، صورت می گیرد؟ دلیل این همه سکوت چیست؟
----------------------------------------------
به امید مبارزۀ هر چه سریعتر و هر چه دقیقتر در راۀ مبارزه با فساد اداری!
به امید مبارزۀ هر چه سریعتر و دقیقتر با ایران محوری ها و پاکستان محوری های مخرب در افغانستان عزیز!
به امید دقت به کوچکترین واحد های کاری در هر ساحۀ کاری ما!
به امید اتحاد و وحدت هر چه بیشتر اقوام شریف افغانستان!
به امید صلح، ثبات، عدالت اجتماعی، قانونیت، ترقی و رفاه برای مردم رنجدیدۀ ما