محمد شفیق گل آقا شیرزی
مصطفی عمرزی
سه بار، یکی هنگامی که وزیر فواید عامه بود، دوم در دومین انتخابات ریاست جمهوری، زمانی که والی ننگرهار بود و سوم در سومین انتخابات ریاست جمهوری، وی را از نزدیک دیده ام.
افراد و اشخاصی که سمت و سوی دولتی دارند و آن ها را بر اساس گذشته های چپی و راستی، به دست آورده اند، اگر به سن رسیده باشند، خیلی بیش از این قلم استند که آنان را خوب تر می شناسند؛ اما من با حذر از منفی بافی، جنبه های خوب را ترجیح می دهم.
محمد شفیق گل آقا شیرزی از ما(اعضای شورای مرکزی اتحادیه ی ملی ژورنالیستان افغانستان) در حالی پذیرایی کرده بود که نامزد پُست ریاست جمهوری بود.
در یک ملاقات بسیار صمیمانه در سال 1387ش در ننگرهار همیشه بهار، افزون بر لطف دیدار نزدیک با ننگرهاری های فرهنگی، مردی را شناختیم که بعضی به شوخی می گفتند اگر مانند اکثریت اعضای دولت، مایل به درآمد است، کار هم می کند!
آقای شیرزی که زخم های ناسور خانواده گی نیز دارد، زیرا شمار زیاد نزدیکانش در هنگامه های الحادی و جهادی، به شهادت رسیده اند، درد های مردم را می داند. حُسن دیگر او در این است که برای افغانستان قبل از هفت ثور، تبلیغ می کند. احترام بسیارش به خانواده ی معزز اعلی حضرت شهید نادرخان، درک عمیق او از آن ناهنجاری های سیاسی ست که با سقوط شهید محمد داوود، رونما می شوند. او بی آلایش، هر آن چه را می داند، به مردم می گوید. مصاحبت با شیرزی، یافت آگاهی زیادی ست که حاوی حیثیت های نداشته ی بعضی مدعیان سیاسی هم می شود. او خصلت های بزرگ منشی مردم کندهار بزرگ/ لوی کندهار ما را کاملاً حفظ کرده است.
در جمع افغان هایی که با تحریک شعوری، کار می کردند، این رساله ی کوچک را به احترام گل آقا شیرزی به افغان ها، نوشته بودم.
لینک دانلود:
https://www.ketabton.com/book/12558
