خلک سپوږمۍ کې پټ پټونی کوي
پښتنې جونه چې په بام هم خېژی
میاندې غوسه شي ترېنه سر شوکوي
......................................................
دابه دعا زما دمور وي ګینې
زه چې مدام پرې بې پروا ګرځمه
له هغو لارو څوک ژوندي نه راځي
...................................................
زما کتاب به آخر څنګه چاپ شي
نور خو لا پرېږده زما پلار هم وايي
دا شاعري د اوزګارخېلو کار دی
..................................................