دويم حالت :
• خدای مه کړه ستاسو کور ړنګ شوی او تاسو د خاورو خځلو لاندی ايسار شوی ياستی.
په لومړيو شيبو کې ، مخکی له دينه چې په چيغو او نارو پيل وکړی، خپل شاوخوا يو ځل ښه په ځير وګوری چې په کوم حالت کې ياستی ؟  ايا د ساه  ايستلو او  تنفس له پاره  پوره هوا شته که نه ؟
که ځای وړوکی او د هوا حجم کم وی ، نو په زوره چيغې مه وهی ، ځکه ستاسو د لوړ غږله انګيو او انعکاساتو سره سم ،  په چټکی د اکسجين اندازه کميږی. په دغسی شرايطو کې کولی شی ورو ورو غږونه وکړی که امکان لری د تيږو د ټکولو څخه هم استفاده وکړی .  او که ځای مو پراخه  وي او د  هوا حجم  هم زيات وی،  بيا نوپه لوړ غږ هم چيغی او نارې وهلی شی  څو ستاسو غږ   ژرمرسته کوونکو ډلو ته ورسيږی .
ځنې وخت اړتيا وي چې د چيغو او نارو په ځای غوږ ونيسی ، څو له بهر حالت نه خبر شی. په  دغسی حالتونو کې ، که تاسو په ځمکه خپل يو غوږ کيږدی، نو بهرنی غږ ونه په  ښه توګه اوريدای شی.
که دغږ کولواو  د تيږو د ټکولو توان  نه لری ، نو بيا  هڅه وکړی په خپلو پښو اولاسونه څه نا څه ځمکه وډبوی، په ځانګړې توګه د شپې له خوا ځکه دا وخت يوڅه کراري وي ، او ستاسو غږونه مرسته کوونکوډلو  ته په ښه توګه رسيدای شي .
بل مهم ټکی چې بايد تل مو په يادوی، هغه د سختيو په وړاندې  صبراو زغم دی . لکه شاعر چې وايي :
که فلک دې دزمري په خوله کې ورکه
 د زمري په خوله کې مه پريږده همت
د خاورو خځلو لاندې ايسارتيا ، په رښتينې توګه سخته شيبه وي  خو هيڅ وخت مه نا اميده کيږی او تل په دې تمه اوسی چې خامخا به  له خاورو خځلو څخه  ژوندی وځی . ډيره وارخطايي او زياتې انديښنې کيدای شي تاسو تر هغه وخته پورې له ژونده بې برخې کړي چې مرسته کونکې ډلې درشي او  تاسو له هغه ځايه راوباسي . په خدای ايمان ولری ، دوعاګانې وکړی ، د الله پاک نومونه ( يا رحمن يا رحيم  ) په کراتوکراتو ذکرکړی .خپل فکري تمرکز د الهي مرستې ته وګرځوی .
 کله نا کله د خپل فکر د بدلون او ځان مصروف ساتلو له پاره د وړوکتوب نه تر همدې شيبې پورې خپلې خاطرې را په زړه کړی .دا کار ستاسو ذهني تشنج کموي او د راتلونکو ستونزو له پاره مو د مقاومت روحيه پورته بيايي .
په زړه پورې  يوه رښتينې کيسه ولولی :
 د پخوانی شوروی اتحاد د ارمنستان په جمهوريت کې  (( …يوه پلار د خپل ماشوم زوی سره وعده کړی وه ، که زوي يې د هر څومره سختې پيښې سره مخامخ شي  پلار به يې مرستې ته ځان ورسوي او هغه به خامخا  له مصيبته خلاصوي …) .
 يوه ورځ د سختې زلزلې له امله د ښونځي چت راولويده نوموړی ماشوم د نورو همصنفيانو سره ، دخاورو خځلو لاندی ايسار شوو ، نور ماشومان سخت وارخطاوو او په چيغو چيغو يې ژړل ، خو دا ماشوم پخپله ډير ډاډمن معلوميده ، نور و ته يې هم  ډاډ ورکاوه چې مه
 وار خطاه کيږی ، زما پلار ه له ماسره وعده کړې ده هغه به خامخا  راځی او تاسی ټول به  د خاورو خځلو له ډيری څخه له ماسره يو ځای  ژوندي وباسي.
همغسې وشول ،  يوه ورځ وروسته  د نو موړی ماشوم پلار وتوانيده خپل لس کلن  زوی ، پرله پسې د شپږو ساعتونو خاورخځلو په لری کولوسره ژوندی راوباسي . 
• په عموی توګه په دې اړه  لاندې لارښوونو  ته پاملرنه وکړی !!!
 ١- که تاسو د ودانی د خاورو خځلو لاندی ايسار شوي ياستی، بی ځايه ځان مه ښوروی ، څو له پاسه در باندې نور درانه شيان راونه لويږی. او که د غولی ( صحن )  په مخ ياستی نو د دوو ورځو وروسته چې نور مو له  بهر څخه  د مرستی  اميد قطع شوي وي ،  بياکولی شی  رسک  قبول کړی او د خپل خلاصون له پاره حرکت وکړی.
٢-  زيات غوږ ونيسی او لږی چيغی و کړی . څو مو چې  له بهره مثبت غبرګون نه وی تر لاسه کړی ، له بی ځايه چيغواو نارو  ډډه وکړی. ډاډه اوسی تاسو حد اقل د ٣ورځو له پاره له تندی او حد اقل د٧ ورځو له پاره له لوږې نه مړه کيږی .
٣-د خاورو خځلو لاندې د شته اکسيجن څخه  هغه وخت زياته استفاده کولی شی چې خپل حرکتونه کم کړی او ارامه اوسی.
٤-  بې ځايه  هلې ځلې او حرکت ستاسو د بدن دخولې کيدو سبب کيږی او دخولې له امله د بدن اوبه کميږی،  ښه به وی بې ګټې عمل ونه کړی .
٥- که په خپل شاوخوا کې کومه نقطه  يو څه خوندی بولی، د ملاستې په وخت کې خپل سره په همغه ځای کې کيږدی اويا هم خپل سر د خپلی ګيډی په لور وغځوی څو حد اقل له پاسه د راولويدونکو شيانو څخه مو سرخوندی وي . په دغسې وختونو کې ، په دخاورو خځلو  له پاسه ، زياتره د لټون مرسته کوونکی ډلی او  هم د کور کلي ننداره کوونکی ښکته پورته ګرځی چې له بده مرغه دخاورو او تيږو د رالويدو احتمال زيات وي.
٦-  که غواړی په ډيرو سختو او بدو شرايطو کې ژوندي پاتی شی نو هڅه وکړی چې نااميده نه شی، ځکه نا اميدی د مرګ دوهم نوم دی، زياته انديښنه او خپګان  ورو ورو ستا دو جود مقاومت کموی.
٧-  په لومړيو شيبو کې خپل شاوخواته ،  لمدبل وګوری که په کوم ځای  کې مو د کور نل پرې شوي وی نوتر هر څه دمخه ښې ډيرې اوبه وڅښی . ځکه کيدای شی لږ څه وروسته دا اوبه قطع شی.