غزل
يو څوك مې يادوي او د يو چا په زړه كې اوسم
ژوندۍ يمه په دې چې ګلې ستا په زړه كې اوسم
نن اوښكې را تويېږي، طوفانونه را روان دي
د دې وطن د هر غريب ګدا په زړه كې اوسم
فطرت لرم د مينې انسانيت مې تقاضا ده
پښتون يم، بختور يم د دنيا په زړه كې اوسم
زموږ د خلكو څومره عملونه وراسته شوي
ثواب ومه راغلى، د سزا په زړه كې اوسم
ته مينه يې ښكلا يې د فطرت د كرشمو ښار
زه اړ يم چې همداسې د رڼا په زړه كې اوسم
دا واك مې زړه ته وركړ چې به كوم يو انتخاب كړي
موده وشوه زه داسې د سودا په زړه كې اوسم
09.04.2012
- جاوید واک
غزل
ستا دنظر دكراماتو له تاثيره وځي
زما دزړه اواز چې داسې بې تدبيره وځي
عشقه د حسن تابعدار يم،مېنه هم پېژنم
خو دبېلتون درد مې هر وخت د ملا له تيره وځي
د ژوندانه د دې لمحو حساب به كېږي اخر
دا چې لمبې زموږ له خونو بې تقصيره وځي
اى خلكو! ولې سلامت ملامت نه پېژنئ؟
ګناه پاچا وكړي سزا يې له وزيره وځي
موږ له نړۍ سره په تګ كې داسې پاتې يو اوس...
15.04.2012
- جاوید واک
غزل
وجود وو سست د زړه درزا وه په لومړي ملاقات
زه وارخطا دا وارخطا وه په لومړي ملاقات
زمان وو کم خبرې ډېرې د لفظونو کمی
راته حيرانه دا دانيا وه په لومړي ملاقات
څه خواهشات وو له يو بله خو پوره نشولو
واقع تر منځه مو حيا وه په لومړي ملاقات
د مينې زور وو د دوه زړونو وې غوښتنې ډېرې
څه رنګينه غوندې فضا وه په لومړي ملاقات
واک او اختيار زمونږه خپل وو چې هر...
