غزل

شنه تنکې نیالګی چی ماشومان په کاڼووولی
دغسی می فکرستاهجرا په کاڼووولی
چیغی کړم زخمی شم داسمان طرف ته وګورم
لکه چی غصه شپونکۍ اوښان ا په کاڼووولی
مړدشم په داردشم دیارپه پاکه مینه کی
نه غواړم چه څوک زما جانان ا په کاڼووولی
خیردۍ غمازه زه زموږمنځ که غمازی کوه!
ټول مین به یوځل غمازان ا په کاڼووولی
یوشېبه عزیز پریږده له یارڅخه طواف کوی
بیا درځی جومروته چی شیطان په کاڼووولی

داکتر عزیزالله عزیز