1371 لمريز کال و،مور مې ميرانشاه ته ولاړه چې تر څوارلسو کلونو وروسته خپل دوه وروڼه اودوې خوېندې ووينې .مور مې لانه وه خبره چې دواړو وروڼو او يوې خوريې لادمخه له دې نړۍ څخه سترګې پټې کړي وې او بله خور يې په بل ښار کې اوسيده .
دلته په کابل تنظيمونو اور بل کړی و،زه هم ددغو اورونو په لمبو کې ايسار وم.يوه مياشت وروسته دمور له مرګه خبر شوم.او دګوليو په باران کې له کابله ووتم.پرمور مې يې دمهاجرو په هدېره کې خاورې اړولې وې هغې دژوند په وروستيو شيبو کې زه او او خپله مشره خور،چې په هغه ورځ د(بنو)له ښاره ددې ليدو ته راروانه وه،ډېر يادکړي وو،خو موږ يې ونه ليدو.دمور دغسي پرديس مرګ مې پر زړه داسي پرهر جوړکړ،چې ټول عمر به ترې وينې بهيږي .دمور تر قبر مې سپينې ډبرې راتاوکړي ،چې سبا رانه ورک نه شي .دبيرته راتلو په وخت کې مې تر خولې داسوې نارې ووتلې .
زما معصومې مهربانې مورې
زماپر سر دې کړاونه ليدل
سختو شيبو ته شوم يوازي پاتې
ماپه ارام دژوند خوبونه ليدل
دمزارخاورې ښکلوم درنه ځم
تاپه پردې وطن سپارم درنه ځم
***
مورې په زړه دي ارمانونه لرل
تازما ژوند ته اميدونه لرل
زماشيبې په خوشالۍ تيرېدې
خوتا په زړه کې ډېر غمونه لرل
په هيلو خاوري اړوم درنه ځم
تا په پردي وطن سپارم درنه ځم
***
مورې ته هم شوې مساپره رانه
په دې دنيا کې مې نور څه پاتي شول
که خوشالې وه خو له تاسره وه
څومره غمونه ميلمانه پاتي شول
سترګې به چاته اړوم درنه ځم
تاپه پردي وطن سپارم درنه ځم
***
مورې وړه مينه به تا غواړي اوس
شغله دې مينه او موسکا غواړي اوس
ستا چې وروستو شيبو کې تل ياديده
کوچنۍ ګلپاڼه به انا غواړي اوس
پرسر مې خاوري بادوم درنه ځم
تاپه پردي وطن سپارم درنه ځم
***
مورې خپه نه شې ما ونه ليدې
زه دقسمت په زولنو کې بندي
وروستی ديدن مې يو ارمان پاتي دی
وم دتيارو تورو شيبو کې بندي
وروستۍ دوعا درته کوم درنه ځم
تاپه پردي وطنم سپارم درنه ځم
1371 . 12.19
پښتونخوا ميرامشا دماچسو کمپ هديره
