نه، ته مې، هېره نه وې
نه، ته مې، هېره نه وې (۲)
علامه رشــاد ته چې دبيا ليدو ارمان يې زما پر مساپر زړګي پاتې شو! خپل استاد ته ! او ستا دلمر په شان وجود هم پريوتهېڅ مې باور نه راځي ها مازيګربه مې هميش په زړه وي چې پر سبا يې زما سفر پيلېده زه ستا دكور په لويه خونه كې ناستاو ستا
نه، ته مې، هېره نه وې (۱)
سریزه :شرم دی، په داسې یو اقلیم کې ژوند کوم، چې خلک مینه ګناه بولي. په چاپېریال کې مې ټول، لکه غوښن ماشینونه، هرې خواته ځغلي. هرڅوک یو څه ګټي څو ورځې ژوند کوي او بیا مري. نیکمرغه کسان خپلو پاتې شونو ( اولادې) ته څه پریږ دي، کور، مال او یا نور څه...ګلونه راشنه کیږي، غوړیږي او بېرته
