اسلام، اسلامي شرعه او د اسلام تاریخ

شرک او کبر

حمید هڅــاند
08.02.2013

لیکوال: مولانا وحیدالدین خان
ژباړه: مومن مهاجر
..................................
اِنَّ اللہَ لَا یَغْفِرُ اَنۡ یُّشْرَکَ بِہٖ وَیَغْفِرُ مَا دُوۡنَ ذٰلِکَ لِمَنۡ یَّشَآءُ ۚ وَمَنۡ یُّشْرِكْ بِاللہِ فَقَدِ افْتَرٰۤی اِثْمًا عَظِیۡمًا  ( النساء : ۴۸ )

ژباړه : بې شکه الله دا نه بخښي چي له ده سره شرک وشي ، تر دې کښته بخښي چا ته چي يې خوښه شي او چا چي له الله سره شرک وکړ نو بې شکه لويه ګناه يې وکړه .

عن عبدالله بن مسعود عن النبي صلی الله عليه وسلم قال : لا يدخل الجنة من کان في قلبه مثقال ذرة من کبر. قيل و ما الکبر؟. قال : الکبر بطر الحق و غمط الناس . ( رواه مسلم )

ژباړه : له عبدالله بن مسعود رضی الله عنه څخه روايت دئ چي رسول الله صلی الله عليه وسلم وويل : د چا په زړه کي چي د يوې ذرې په اندازه کبر وي جنت ته به داخل نه شي . چا وويل : کبر څه شی دئ؟. ويې ويل : حق له پامه غورځول او خلګ سپک ګڼل .

په دې نړۍ کي له واقعيته تر ټولو لرې خبره داده چي له الله پرته بل چا ته د لويي درجه ورکړل شي ، همدا د الله په دربار کي تر ټولو ستر جرم دئ . انسان که خپل ځان لوی ګڼي  نو همدا کبر دئ او که بل څوک ستر وګڼي نو دې ته شرک وايي .

د الله پېژندنه له الله پرته د ځان په ګډون ټول عظمتونه له منځه وړي ، له الله پرته د نورو د عظمت منلو نوم شرک دئ او د خپل عظمت منلو نوم کبر. 

د لیکنې پاتې برخه:
http://samononline.com/index.php/category-1/1272-2013-02-06-17-02-37