هيروم دې خو په زړه کې راپه ياد شې
ګنهګار نشم، مانځه کې راپه ياد شې
که مې هر څو يې له زړه ځنې ايستلې
نوم دې بيا راشي په خوله کې راپه ياد شې
هېرولو ته دې کوم ځای سړی لاړ شي
زه پوهېږم لابه غره کې راپه ياد شې
د همزولو له اتڼه ځنې ووځم
د همزولو په واده کې راپه ياد شې
وايم ده به هم يو څوک وي ياده کړې
اوس د هر سړي کاته کې راپه ياد شې
لکه لمر په راختلو کې دې ګورم
لکه لمر په پريواته کې راپه ياد شې.
محمدحنيف حيران، کابل
02.01.2012
- محمدحنيف حيران
درته اشنا ګړۍ ګړۍ چې ګورمسترګې دې څه لکه نړۍ چې ګورمخپله کوچۍ مې شي تر سترګو سترګوله شال دې جار دې شمه شړۍ چې ګورممنی راځي درخو واده به دې کړيشولې کري دا سږ جړۍ چې ګورممونږ به دا ژوند مرګ ته په لاس ورکويد شپو او ورځو دالړۍچې ګورمزه به مين ليونی څنګه هير کړمزه چې ځنځير ګورم کړۍ چې ګورمله شپانه ورکه ورۍ لېوه خوړلېدلته دا وينې دا وړۍ چې ګورمدا لېونی ښه ي...
04.01.2012
- محمدحنيف حيران
له تصوير څخه دې روح ولې په شا شوجوړې دا هم په کابل کې ناست پاچا شودې وطن کې ډير له بدې ورځې واييښه ده خدايه چې دا لمر خو لږ پنا شويو سړی و تمام عمر ژړيدلیچې د دار په تخته وخوت په خندا شوله خپل پلاره يې د مينې تمه نه وهيو ماشوم د مور له غېږې نه جدا شود غماز جوړه تنکي زامن يې مړه کړلبې منته، بې رېباره راپخلا شوسرمايه...
