لوبغاړې
لوبغاړې وه لوبغاړې
اې له بېټ سره ولاړې
چې ته اوټ شې زه خپه شم
زړه مې چوي چې سوځېږې
په شپیزه دې خوشال شم
ته چې خاندې زه هم خاندم
زړه مې وايي كاشكې توپ واى
چې په هر لور دې وهلى
بېرته ستا خواته ته درتللى
اې ستا نن اخري لوبه
زما هم اخري لوبه
دعا ځكه درته نه كړم
چې دعا مې نه قبلېږي
چې يې ستا رقيب ته وكړم
ها ښيرا مې نه قبلېږي
منډې ته وهې ميدان كې
خو يم زه درسره ستړى
ته په لوبو يې ميينه
ته په لوبو كې يې وركه
خو خبره له دې نه يې
يو انسان پر تا ميين دى
ته له ځانه ناخبره
ټول جهان پر تا ميين دى
همایون هېواد
17.02.2013
- نورمحمد سعيد
نن سبا د پښتو شعر په خورا زور او زوږ پرمختګ کوي. خو دا لړۍ تل داسې نه وه. په طبیعي ډول د نورو ژبو د شعر غوندې پښتو شعر هم له ډېرو لوړو ژورو راتېر شو. خو د ودې او پراختیا په دې سفر کې د پښتو شعر د مزل لاره ګام په ګام له ازغو ډکه وه.
د وسایلو نشتوالي، سیاسي او ټولنیزې ستونزې، بې وزلۍ او په خپله حوزه کې د پښتو پردیتوب هغه مسایل وو، چې د پښتو شعر وده يې ټکنۍ کړې وه.
یو وخت داسې هم راغی، چې پریمانه بازاري شعر...
22.02.2013
- نورمحمد سعيد
د مورنۍ ژبې د نړیوالې ورځې په ویاړ ډېرو ډېر څه وویل. له خپلو ګیلې، له پردیو شکایت، له حالاتو سر ټکونه او... خو دا نوې خبرې نه دي، پخوا هم شوې او په راتلونکي کې به هم کېږي. څه باید وشي، چې دا حالت بدل شي؟
دا هم زړه خبره ده، په کراتو مراتو تکرار شوې، سولېدلې او بې خونده.
نن په فېسبوک کې داسې بې شمېره لیکنې تر سترګو کېدې، چې همدا تکراري خبرې په کې لیکل شوې وې، د خپلو یو شمېر دوستانو د لیکنو املا ته مې کتل چې باور مو وشه تر پخوا خرابه شوې وه.
دا چې څه شوي، یا...
