غزل
ځکه مې ټول بدن له وېرې رپېده جانانه
ستا په مړوند مې دخوبونو خوب ليده جانانه
کلي کې شور و اوازې دې دراتلو وې اشنا
د زړه په للمه مې باران راورېده جانانه
زه تر سهاره ستا په مخ درنجو خال ته ناست اوم
که مې هر څومره جوړاوه خو ورانېده جانانه
ستا د ښکلا ستا د ښايست کيسه مې دومره وکړه
چې ستا تصوير يي راژوندی که ګډېده جانانه
ما دې د ياد د درد په غېږه کې څو شپې تېرې کړې
لکه د مار رانه چاپېره تاوېده جانانه
د چم بې مينې ماشومانو دې په کاڼو ويشته
چې نظامي ستاسې له کلي تېرېده جانانه
سیدعبدالله نظامي / اسداباد
14.09.2009
- سمیع الله تړون
غزل
ته مې ژوندۍ کړې که ما خپل وجدان ته مړينه ورکړهستا په خاطر مې د خپل سر قاتل ته وينه ورکړهمنې ! اوبو هم ترې تصوير ستا د ځوانۍ وغوښتهما چې چينې ته ستا په نوم هينداره سپينه ورکړهنن خو سکڼي ماښام ته ډېر خېر پېښوې ملګروجانان د سرو شونډو وعده له ماسپښينه ورکړهد کايناتو د ښکلا اينې ژباړمه اوسچې تخيل ته مې رڼا ستا له جبينه ورکړهجلانه ! دومره اسان نه دي پسرلي د څڼومونږه يې سيوريو ته هم غېږې غېږې...
16.09.2009
- سمیع الله تړون
غزل
ستړی ستړی کېږې غنمرنګه غنمرنګه راشه چې دمه دې کړم تر څنګه غنمرنګه
جانه اندېښنې مه کوه بس دی راپخلا شه نوره به توبه وکړو له جنګه غنمرنګه
مور دې لېونۍ شه توره توره راته وايي زه يمه په اصل کې له رنګه غنمرنګه
لاره مې پرېږده د چترالۍ خولۍ هلکه...
