غزل
د ژونــد سپـرلــي مـی ستــا د حسـن پـه بــهاراوبـېلل
ډېــراميـدونـــــه مـــی د ژونـــــد پــه دغـه لار اوبېلل
ګــــلاب سيـنـه مــی د اغــــــــــزو پــه څـــوکـــو ورژيــده
ښـکلـي بــاڼــه مــــی چـــی د اوښکــــو پــه سهار اوبېلل
ګــــواتې می چــرې اوزګارنــه شوې د هيندارې په لــور
ستـا پـــه دعــــا کـې مــی خيالـــــــونـه ده سنګار اوبېلل
حسنه بدرنګ شــې د غــــرور پيـالــې دې ماتـې مــه شه
د ستــرګــــــو تــــــور مـی ستـا د ميـــو پــه خمار اوبېلل
بـې صبـــره عـــقـل مـــی د صـــبـــر لـه پـنـجـې وتــــې دې
د زړه رازونــــــــه مـــــــی د ستـــــــا پــه انـتـظار اوبـېلل
ځوانـي مـی داو کــړه سربازي می په دار پرې نه خوده
واړه خـــونــدونــه مـــی د زلــفـــو پــه يـــــو تـــاراوبېلل
خــالـقـه ژبـــه لـــه رواجــه راتـــه غــــوڅــه مـــه کــــړې
نــن مــی لوظـــــونـــه غـــــــرنــــي د چـــا پـــه ښار اوبېلل
د غـــــــزل ستــرګې می لمدې پــه جنـتـي اوښکــو دي
ټـــول ثـــوابــونــه مې د وخـت پـه ګنــهګـار اوبـېلـل
د اخـــتــر ورځ د وصــــــال رانـغــلـه بـــــې دمه شـــــــومه
بـــالا بــــالا مــــــــی ارمـــــــــانـــونــــه روژه دار اوبېلل
درتـــــه تاويز شــــه د سبـيـل روښــــــــان ســاده شاعري
غـــــــــزل می ستا د بې غورۍ په دې کـــــــردار اوبېلل
سبیل روښان
سعودي عرب
