قربان دې د وعدو شم زما عمر يې کړو ډېر
همداسې په نېټو پسې نېټې دي چې راځي
حمزه بابا
لېوني څۀ وي خو همداسې لکه زۀ او تۀ يو
نۀ مو پۀ سترګو کې خوب شته نۀ مو پۀ زړونو کې خوب
ارواښاد صاحب شاه صابر
اوس مې بس يو مينې ته کار ويلی
اوس په شړک نه ولم دا نور کارونه
خالق زيار
څو چې مې خاورې په سر وا نۀ ړوي
هومره به ما نه نظر وا نۀ ړوي
د لېونو پۀ لېونتوب څۀ باور؟
در له دېرې په ګودر وا نۀ ړوي
رحمت شاه سايل
زمکه، ستوري، لمر سپوږمۍ وو روغانيه
څه ښه وخت وو چې هر څه وو خو جنګ نه وو روغانی
چرته چې پرده د سړي نۀ کيږي
هلته نو بيا شپه د سړي نۀ کيږي
سترګې ښې پۀ دې چې بهر لار لري
زړۀ کې ګوزاره د سړي نه کيږي
يا خو د مور غېږه يا د يار کوڅه
بل ځای کې دمه د سړي نۀ کيږي
بختيار ساحل
ستا پۀ زړۀ کې مې د زړۀ پاچا اوسيږي
ننګرهاره په والله راباندې ګران يې
زۀ پوهېږم چې بې مينې سړی نۀ يې
پۀ همدې وجه اشنا راباندې ګران يې
حضرت يوسف يوسفزی
چې ستا د مينې لېونې هم نۀ يم
بيا خو د سره نه سړی هم نۀ يم
بيا هم دا ستا په وړاندې چپ ولاړ يم
سره لۀ دې چې زۀ ګونګی هم نۀ يم
جعفر الماس
ياران مې ټول راباندې پوه شول ، ټول حيران شول راته
چې مې پۀ شونډوستا نامه همداسې وغږېده
خيبر احمد ترور
سينګار له دې نکريزې کړه خيشتې زما پۀ وينو
جانانه پۀ مودو به دې لاسونه نۀ سپينيږي
شاهد علي شاهد
