غریب..................
له خپل ماشوم زوي سره د هدېرې له څنګه تېرېده. په همدې وخت کې څو کسانو یو تابوت پر اوږو ایښی او هدېرې ته يې روان کړی وو. څلور پنځه کسه ښځې او سړي هم د تابوت تر شا روان وو او ژړل يې.
یوه نجلۍ، داسې ښکارېده چې د مړي لور به وه، ژړل يې او ویل يې:
- ګرانه پلاره! تا هلته وړي چې نه اوبه شته ، نه خواړه شته، نه خواږه شته، نه رڼا شته او نه تغر....
ماشوم د نجلۍ په دې خبرو زیات حېران شو او له خپل پلار نه يې پوښتنه وکړه:
- پلاره! لکه چې دا مړی زمونږ کور ته وړي؟
پلار يې په حېرانتیا سره له خپل زوي نه پوښتنه وکړه:
- یعنې څه؟
زوي يې ځواب ورکړ:
- ځکه چې زمونږ کور کټ مټ همغسې دی لکه دې نجلۍ چې وویل.
ژباړن: شیرین اغا جهانګیر
۱۶ سنبله ۱۳۸۹
۷ سپټمبر ۲۰۱۰
د صفا راډیو ادار، جلال آباد
22.09.2010
- پېمانه
لوږه..............
تکه سرمه غرمه وه. دروازه ټک ټک شوه. پلار مې ور پرانیسته. د دروازې تر شا یو سپین ږیری ولاړ وو چې مایوسه څهره يې نیولې وه. وړاندې تردې چې پلار مې څه ووايي، سپین ږیري وویل:
- درې ورځې کیږي چې په کور کې د خوراک لپاره څه نلرو.
پلار مې یوه خبره هم ونکړه. کورته ننوت او په کور کې د پوخ شوي خوړو نیمايي يې کاسې ته واچاوه او ما ته يې وویل چې خواړه د سپین ږیري کورته یوسم او کاسه ترې بېرته راوړم. زه له سپین ږی...
24.09.2010
- پېمانه
ګمان مې هم نه کاوه
چې به زما له زړه
او زما له زهنه
ستا دا سرکشه زورور یادونه
دومره آسانه
دومره زر
خپلې شیندلې ریښې
ټولې کړي
او
کډه وکړي
خو اوس پوهیږمه باور لرمه
چې د حالاتو حادثو پر وړاندې
بغیر له خدایه نور نو هرڅه کې بدلون راتلی شي
شیرین اغا جهانګیر
۳ میزان ۱۳۸۹
۲۵ سپټمبر ۲۰۱۰
12:10am
د صفا راډیو اداره، جلال آباد
...