نوى تشكيل
24.12.2007 13:54
مامور كريم د ټيمي چايبر د رنګ اوښتو شنو چايو ورستي څاڅكي په خپله پياله كې وځنځول ،له جيبه يې د ګوړې يوه وړه ټوټه راويستله او خولې ته يې كړه .
صفدر او عثمان يو بل ته وكتل او په خپلو كې مسكي شول، مانا دا چې سوړ او چړپ.
خو نن د مامور كريم د چايو په غړپ كې سوړ نه و پاتې او د ګوړې په خوند كې چړب .
كور دې له غنمو ډك عثمان خانه تاته چا ويلي ول چې په مامور كريم د نوي تشكيل زيرى كوه !
دوه پنځوس كلن مامور كريم د كار ښه تجربه درلوده ، د لسو كلو مخكې مكتوبونو د واردې او صادرې نمبرونه به يې له ياده درته ويل ، نورو مامورينو هغه كريمې كمپيوټر باله .
خو د مامور كريم له دې نومه ډير بد راتلل ، هغه به ويل كه د اداري اصلاحاتو څپه راغله نو په دې پوه شئ چې كمپيوټر به پاتې وي خو كريم به يې درنه وړى وي .
مامر كريم شپږ اولادونه درلودل ، دوه زامن او درې لوڼې .
په لوڼو كې يې آمنې او زينبې چې تر مينې او بس مينې مشرانې وي يو څو كاله سبق لوستى و خو مينه او بس مينه بلكل بې سواده وې .
زامن يې رحيم او فهيم د ښوونځي په پينځم او شپږم ټولګي كې ول .
كوچنى زوى يې رحيم د دوه كلونو و چې مور يې مړه شوه .
مامور كريم تر خپله وسه د هغې دارو درمل وكړل خو ډاكټرانو ويل چې فاطمه سرطان وه ، دا خبره د فاطمې له مرګه ورسته د ډاكټرانو له خولې راووته .
د مامر كريم د چايو پياله تشه شوې وه خو د گوړې ټوټه لا ټوله نه وه ويلې شوې ، د خپل ساعت د ماتې شيشې لاندې دوه نريو ستنو ته ځير شو ، لويه په لسو ولاړه وه او كوچنۍ دريوو ته ورنيږدې كيده ، سوړ اسويلى يې ويسته او په صفدر خان يې غږ كړ.
صفدر خانه !
زه نو ولاړم ، يو څه سودا مې پكار ده ، كه مديرصيب پوښتنه وكړه ورته ووايه چې ښه نه و ډاكټر ته ولاړ.
صفدر خان ورته ښه وكړه او مامور كريم د خپل ګړباوه ميز له روكه د ټوكر توره خلته راويستله او كات ، كات يې په جيب كې كيښوده .
- د خداى پامان !
مازديګر مهال د كابل ښار د فروشګاه سيمه د مامور كريم په شان د سلګونو نورو مامورينو د سودا اخيستلو تر ټولو تود بازار وي ، ځكه يو خو سودا ارزانه وي او بل د ښار د اكثرو سېمو د موټرو تمځايونو ته نيږدې بازار دى .
مامور كريم چې په نوي تشكيل كې اضافه بست شوى و اوس د كچالانو كراچيو ته نه تاويدو ، د كابل سيند د ديوال تر څنګ يې د شلغمو له يوې ډيرۍ نيم من شلغم واخيستل او د يكه توت د موټرو د تمځاٰ په لور روان شو .
دا يې ښه په ياد و چې آمنې دانه شوي انګور غوښتي ول خو د انګورو برخه پيسې يې د فهيم د رسم د كتابچې لپاره وساتلې ، ځكه هغه پرون د د رياضي په كتابچه كې رسم كښلى و چې ښوونكي له دې امله سخت ډبولى و .
د شلغم شروا مزه بده نه وه ، زينبې د چايو ترموز او ګيلاس د پلار مخې ته كيښودل او ويې ويل :
پلاره !
ګوړه خلاصه ده ، سبا به يې راوړې .
خو مامور كريم ته لكه چې تريڅ چاى خوند نه وركوو نو ځكه يې د چايو پر ځاى له زينبې يو ګيلاس اوبه وغوښتې .
شپې اوږدې دي دسړي خوب پوره كيږي خو د مامور كريم خوب ډير اوږ د شو ، دومره اوږد چې زينبې د فهيم په پنسل په شناخته ورته ليكلي ول :
په خوب ويده شوي رانه ولاړې
اوس به دا ډله يتيمان په چا ساتمه
صفدر او عثمان يو بل ته وكتل او په خپلو كې مسكي شول، مانا دا چې سوړ او چړپ.
خو نن د مامور كريم د چايو په غړپ كې سوړ نه و پاتې او د ګوړې په خوند كې چړب .
كور دې له غنمو ډك عثمان خانه تاته چا ويلي ول چې په مامور كريم د نوي تشكيل زيرى كوه !
دوه پنځوس كلن مامور كريم د كار ښه تجربه درلوده ، د لسو كلو مخكې مكتوبونو د واردې او صادرې نمبرونه به يې له ياده درته ويل ، نورو مامورينو هغه كريمې كمپيوټر باله .
خو د مامور كريم له دې نومه ډير بد راتلل ، هغه به ويل كه د اداري اصلاحاتو څپه راغله نو په دې پوه شئ چې كمپيوټر به پاتې وي خو كريم به يې درنه وړى وي .
مامر كريم شپږ اولادونه درلودل ، دوه زامن او درې لوڼې .
په لوڼو كې يې آمنې او زينبې چې تر مينې او بس مينې مشرانې وي يو څو كاله سبق لوستى و خو مينه او بس مينه بلكل بې سواده وې .
زامن يې رحيم او فهيم د ښوونځي په پينځم او شپږم ټولګي كې ول .
كوچنى زوى يې رحيم د دوه كلونو و چې مور يې مړه شوه .
مامور كريم تر خپله وسه د هغې دارو درمل وكړل خو ډاكټرانو ويل چې فاطمه سرطان وه ، دا خبره د فاطمې له مرګه ورسته د ډاكټرانو له خولې راووته .
د مامر كريم د چايو پياله تشه شوې وه خو د گوړې ټوټه لا ټوله نه وه ويلې شوې ، د خپل ساعت د ماتې شيشې لاندې دوه نريو ستنو ته ځير شو ، لويه په لسو ولاړه وه او كوچنۍ دريوو ته ورنيږدې كيده ، سوړ اسويلى يې ويسته او په صفدر خان يې غږ كړ.
صفدر خانه !
زه نو ولاړم ، يو څه سودا مې پكار ده ، كه مديرصيب پوښتنه وكړه ورته ووايه چې ښه نه و ډاكټر ته ولاړ.
صفدر خان ورته ښه وكړه او مامور كريم د خپل ګړباوه ميز له روكه د ټوكر توره خلته راويستله او كات ، كات يې په جيب كې كيښوده .
- د خداى پامان !
مازديګر مهال د كابل ښار د فروشګاه سيمه د مامور كريم په شان د سلګونو نورو مامورينو د سودا اخيستلو تر ټولو تود بازار وي ، ځكه يو خو سودا ارزانه وي او بل د ښار د اكثرو سېمو د موټرو تمځايونو ته نيږدې بازار دى .
مامور كريم چې په نوي تشكيل كې اضافه بست شوى و اوس د كچالانو كراچيو ته نه تاويدو ، د كابل سيند د ديوال تر څنګ يې د شلغمو له يوې ډيرۍ نيم من شلغم واخيستل او د يكه توت د موټرو د تمځاٰ په لور روان شو .
دا يې ښه په ياد و چې آمنې دانه شوي انګور غوښتي ول خو د انګورو برخه پيسې يې د فهيم د رسم د كتابچې لپاره وساتلې ، ځكه هغه پرون د د رياضي په كتابچه كې رسم كښلى و چې ښوونكي له دې امله سخت ډبولى و .
د شلغم شروا مزه بده نه وه ، زينبې د چايو ترموز او ګيلاس د پلار مخې ته كيښودل او ويې ويل :
پلاره !
ګوړه خلاصه ده ، سبا به يې راوړې .
خو مامور كريم ته لكه چې تريڅ چاى خوند نه وركوو نو ځكه يې د چايو پر ځاى له زينبې يو ګيلاس اوبه وغوښتې .
شپې اوږدې دي دسړي خوب پوره كيږي خو د مامور كريم خوب ډير اوږ د شو ، دومره اوږد چې زينبې د فهيم په پنسل په شناخته ورته ليكلي ول :
په خوب ويده شوي رانه ولاړې
اوس به دا ډله يتيمان په چا ساتمه