همپذيري به مفهوم معامله و سازش

در سلسله ي همين نوشته هاي كوتاه، اجمالي بر شعار ها و ادعا هاي طرف مقابل ما در زماني كه جامه ي عمل مي پوشند، خالي از مفاد نخواهد بود. اكنون به خوبي آگاه استيم كه طرف مقابل در چه زماني مليگرا مي شود و در چه زماني از ارزش هاي اسلامي و فرهنگي، سوء استفاده مي كند، اما بخش ديگري از دستاويز هاي طرف مقابل نيز در زير چنان شعار هاي انساني و اخلاقي  قرار مي گيرند كه  قاتلي را در منبر تذكار پرهيز از قتل، مشاهده كنيد.  

خوشبختانه تفكراتي كه باعث نهادينه شدن و جا افتادن قومگرايي شوند، افغانستان ما را در سطح توده ها آلوده نكرده اند و هر زماني كه مردم افغانستان، فرصت يافته اند به نفع باهمي و همگرايي، راي داده اند. انتخابات 1393 افغانستان حتي در حد جريان هاي    ستيزه جوي قومي كه باوجود محسوس بودن حفظ منافع شماري، تيم هاي دو رقيب عمده (اشرف غني و داكتر عبدالله) را انباشته از طرف هایي کردند كه واقعيت سخنان ما را ثابت  مي كنند. بخشي از پشتون ستيز ها با دكتور احمدزي و بخشي از اقليت ستيز ها با داكتر عبدالله همراه شدند؛ اما دقت در مواردي، محتواي بحث ما را هرگز به بي راهه نخواهد كشانيد كه عبارت از بررسي ادعاي هاي طرف مقابل پشتون هاست.  

توجه داشته باشيد كه در جريان بيش از سي سال، هرازگاهي كه ناگزير از اتحاد، نشست و يا تفاهمی با جريان هاي غير پشتوني بوده ايم، ظاهر مساله، سيمايی از منافع ملي، رعايت ارزش هاي اسلامي و فرهنگي بوده است، اما واقعيت قضيه، زماني آشكار مي شود كه حضور بي قاعده، بي رويه، زياده و توام با ناهنجاري ها، معضلات ما را بيشتر مي كند و زماني به مرحله ي حاد مي رسيم كه مشاهده مي كنيم، طرف در جو پُر تشنج، حق قوم خودمان را نيز تلف نموده و اصرار مي روزد آن را با نام ديموكراسي، برادري و بايد چنين باشد، توجيه كنيم.  

اصلاحات و همگرايي، همپذيري و مليگرايي هايی از نوع غير پشتوني كه همواره از آدرس هاي جريان هاي سياسي، تنظيمي و حزبي اقليت ها مطرح مي شوند، از قوم ما، از بزرگان ما و تمامي پشتون ها با چشم سپيدي و زير سايه ي خارجي- چون بدون خارجي نا ممكن است- مي خواهند به زيان خودما (پشتون ها) و بدون برآوردن خواسته ها و حقوق بر حق مردم ما كه بزرگ ترين قربانيان تجاوز شوروي، جنگ هاي تنظيمي و حضور نظامي خارجي- براي جنگ در مناطق پشتون نشين اند- در انواع حكومت هاي معامله يي و ايتلافي بگذريم و بدتر از همه، به اين همه بي  انصافي، حق تلفي و زياده خواهي هاي  بي جا، مُهر تاييد هميشه گي بزنيم.  

محتواي ادبياتي كه جناح هاي غير پشتوني به ويژه در هنگام تجاوز شوروي از آدرس پرچمي و ستمي و در حاكميت تنظيمي از آدرس تنظيم هاي حاكم و بالاخره در حاكميت رييس جمهور كرزي با دستاويز ديموكراسي، تكيه بر بيگانه و استفاده از ضعف هاي پشتون ها تحويل مي دهند، چيزي جز تحميل خواسته هاي بي جا، غير عادلانه و در چنان موقفي گفته مي شوند كه تضاد آشكار در برابر عدالت اجتماعي اند. آنان با چشم پوشي بر واقعيت هاي افغانستان و حضور تعيين كننده ي پشتون ها در تمامي عرصه هاي سياسي، اجتماعي، فرهنگي و ... از ما مي خواهند دستاني را كه براي خوردن لقمه هاي سر سيري لقمه ي پنج سيري،‌ بر دهان شان گير مانده اند، حتي تا مرحله اي ناديده گيريم كه شايد دهان آنان را آلوده كند و آن همه فروبردن هاي ناروا، باعث بيماري آنان شود.  

همپذيري، همگرايي، مليگرايي و رعايت ارزش هاي بزرگ دين اسلام، جزو فرهنگ ماست؛ كسي بخواهد و نخواهد، به آن ها مي پردازيم، ولي اگر قرار باشد  كه از اين به بعد، روي ميز هايی گفتگو كنيم كه همپذيري و همگرايي، رعايت معامله و سازش شود، قوم ما آن قدر قرباني داده است كه حتي كوچك ترين موردي نداريم تا در قلم رايگان، به ديگران ببخشيم. جامعه ي پشتون ها با آسيب هايی كه ديده است و اين آسيب ها در صورت حاد شدن، مي توانند به معضل منطقه يي و فرا منطقه يي مبدل شوند، ايجاب      مي كند مردم ما براي تامين نياز ها و حقوق بر حق خويش، بيشتر از هرچيزي از معامله بالاي سرنوشت و حقوق خود، پرهيز كنند.  

ديگر هيچ پذيرش و گرايشي را نبايد زير نام همپذيرش و همگرايي، قماري بر هستي و حقوق مردم ما، اتحاد ها، اداره ها و حكومت هایي كنيم كه همه را براي معامله و سازش مي خواهند.