روز بین المللی صلح

۲۱ سپتامبرهرسال مصادف است به روز بین المللی صلح و ازاین روزهمه ساله از طرف سازمان ملل و کشورهای عضو با مراسم خاص تجلیل بعمل می آید، برای نخستین بار در ماه سپتامبرسال۱۹۸۱اسامبله عمومی ملل متحد در سی و ششمین اجلاس سالانه خویش قطعنامۀ را که از طرف دو کشورکوستاریکا و بریتانیه حمایت میگردید تصویب و مطابق به آن قطعنامه، سه شنبۀ سوم ماه سپتامبرهرسال بحیث روز بین المللی صلح مسمی گردید ، یکسال بعد  برای نخستین بارروز جهانی صلح درسپتامبر سال ۱۹۸۲ تجلیل و از آن تاریخ به بعد همه ساله این روز در کشورهای عضو سازمان ملل متحد در سراسر جهان بحیث روز جهانی صلح با مراسم خاص تجلیل میگردد ، دربعضی از مناطق جنگ زده جهان گروه های متخاصم در این روزآتش بس یک روزه را مراعات و برای ۲۴ ساعت از جنگ و فعالیتهای محاربوی دست می کشند .

   در سال ۲۰۰۱ اسامبله عمومی ملل متحد قطعنامه جدیدی را در رابطه به تجلیل روز جهانی صلح صادر و تجلیل این روز را از سه شنبۀ سوم ماه سپتامبر به روز ۲۱ سپتامبرکه اولین روز آغاز جلسات سالانه اسامبله عمومی ملل متحد است تغیر داد. در سپتامبرسال ۲۰۰۷ آقای بان کی مون سرمنشی ملل متحد با صدا آوردن زنگ صلح در مقر سازمان ملل متحد خواهان آتش بس ۲۴ ساعته در تمام نقاط جنگ زده جهان گردید وی هم چنان تقاضا بعمل آورد تا برای تجلیل از روز بین المللی صلح یک دقیقه سکوت در سراسر جهان مراعت گردد.
  طی سالهای اخیر روز جهانی صلح دراکثر کشور های جهان از طرف موسسات و بنیاد های فرهنگی ،جامعه مدنی ،فعالین صلح وجنبش های ضد جنگ با مراسم باشکوهی از اجرای کنسرتها و پروگرامهای کلتوری وتفریحی گرفته تا گردهمائی ها وتظاهرات ضد جنگ وبه پرواز آوردن کبوترهای صلح ،کاغذ پران ، و غیره تجلیل بعمل می آید با سهمگیری در تجلیل روز بین المللی صلح هرباشنده این کره خاکی صرف نظر ازاینکه در چه موقفی قرار دارد سهم خویشرا در تامین صلح و امنیت در جهان ادا مینماید هدف از تجلیل روز بین المللی صلح آنطوریکه در قطعنامه به آن اشاره گردیده تقویت صلح و قطع جنگ وخونریزی در جهان بوده، این روز همچنان همه ساله با صدا اوردن زنگ تاریخی صلح که در دهه پنجاه درکشورجاپان ساخته شده وبعدا به ملل متحد اهدا گردیده بوسیله سرمنشی ملل متحد در مقر سازمان ملل در نیویارک تجلیل میگردد ،زنگ تاریخی صلح که از آن به عنوان سمبول صلح ملل متحد نیز استفاده میگردد در ۸ جون سال ۱۹۵۴ از طرف رینزو سوادا ناظر کشور جاپان درسازمان ملل بطور تحفه به مقامات ملل متحد اهدا گردید در آنوقت کشور چاپان هنوز به عضویت ملل متحد پذیرفته نشده بود، آقای سوادا هنګام اهدای زنگ صلح اظهار داشته بود که تحفه متذکره نه تنها مظهر اراده مردم جاپان برای تامین صلح بوده بلکه آرزو های همۀ مرم دنیا را برای صلح و امنیت درجهان انعکاس میدهد ،قسمت های داخلی زنگ صلح از سکه های اهدا شده بوسیله نمایندگان شصت کشوردرسیزده همین کنفراس ملل متحد در سال ۱۹۵۱ در پاریس تهیه گردیده و سکه های اهدا شده بوسیله اطفال خورد سال از نمایندگان کشورهای عضوجمع آوری گردید بود ، در دهه هفتاد زنگ تاریخی صلح یکبار برای نمایش در نمایشگاه ( اوسا کا ۷۰ ) به جاپان برده شده و از آنجا دوباره به نیویارک انتقال گردید،اکنون این زنگ که ۱۱۶ کیلو گرام وزن دارد در محوطه مقر سازمان ملل متحد در نیویارک نگاهداری میگردد.

  در کشورعزیز ما افغانستان که ازچندین دهه بدینسو در آتش یک جنگ خانمانسوز و ویرانگر سوخته هر روز بنیاد های مادی و معنوی آن بوسیله جنگ فرو میریزد تجلیل این روز از اهمیت خاصی برخوردار بوده زیرا سه دهه جنگ و خونریزی درکشور ما نه تنها هزاران انسان بیگناه کشور ما را بکام مرگ فرو برده بنیاد های اقتصادی کشوررا تخریب نموده این جنگها برعلاوه بر ارزش های معنوی و فکری جامعه نیز تاثیر منفی خویشرا بجا گذاشته است، نسل جوان کشورکه تحت شرایط جنگ، تشدد وتخریب بزرگ گردیده شدیدا تحت تاثیرفرهنگ جنگ و تفنگ قرار داشته با جنگ و تفتگ بکلی عادت نموده اند ،برای تعدادی دیگر،جنگ و خونریزی مایه کسب ثروت اندوزی بوده این عده که آسیاب ثروت ها ی قارونی آنها با جوی های خون انسانهای بیگناه و بینوای این سرزمین می چرخد به آسانی حاضر نیستند جنگ و خشونت را که برای آنها به مثابه گاو شیری مبدل گردیده کنار گذاشته به زندگی صلح آمیز رو آورند بناء تربیه مجدد این افراد بمثابه اعضای مفید جامعه یکی از دشوارترین وظایفی است که کشور و مردم ما با آن مواجه اند.
بیدون شک صدماتی که تا کنون بر پیکر ارزشهای معنوی وفکری جامعه ما بوسیله جنگ وارد گردیده بمراتب کشنده تر از تخریباتی است که بر بنیاد اقتصادی کشورتحمیل گردیده است، برای بازسازی اقتصادی کشوراز کمک ها و متخصیصین خارجی نیز استفاده بعمل آمده میتواند ولی بازسازی معنوی و فکری جامعه تنها بوسیله خود افغانها صورت گرفته و سالها وقت لازم است تا بجای کلتور جنگ خشونت ، تشدد ، تعصب، و قومگرائی که اینک در کشور ما به اوج خود رسیده و شیرازه ملی کشور ما را به معرض خطرجدی قرار داده است بجای آن روحیه هموطنی، دوستی، همدلی، و گذشت را دوباره در جامعه احیا نمود.

در همچوشرایط حساس لازم است همۀ عناصرملی و چیزفهم جامعه اعم از علما ، روشنفکران ، متنفذین قومی ،نویسنده ګان ، شاعران ، ژورنالیستان و خلاصه همۀ هموطنان با درد کشور که عواقب ناگوار و خطرناک این جنگ را بر نسل کنونی و آینده کشور درک مینمایند همه با یک صدا ، اعتراض شانرا علیه جنگ وجنگ افروزان که همه هست و بود کشور ما را تهدید می نماید به هر طریقی که میتوانند بلند نموده و ۲۱ سپتامبر روز جهانی صلح فرصتی است برای بلند نمودن صدای صلح در کشورجنگ زده ما افغانستان.
به امید روزی که کبوتر سفید صلح در آسمان نیلگون وطن به پرواز آید.

                                                              والسلام