د لوی، مهربان او بخښونکي خدای په نامه

پرتاب چند «موشک!؟» به منزل سیاف

مصطفی «عمرزی» 05.08.2016 11:18

(هزل)
مصطفی «عمرزی»

جزو سرگرمی های اخبار سخافت، انعکاس رویدادی ادبیاتی شد که در جمع رهروان سره سازی، فضای شبکه های اجتماعی را درمی نوردند. در صفحات چند جوان بی خبر و عقب نگه داشته شده که در خط ائتلاف عناصر بحران زای چند دهه ی اخیر، موضع می گیرند، اخباری تفسیر، تحلیل و تبصره شدند که هرچند از رهگذر ارزش، چنگی به دل نمی زنند، اما برای کسانی که نگران محور های سود، فرصت و معامله اند، باعث تشویش خاطر است. ظاهراً پس از نشر اخباری که از اصابت راکت هایی به منزل عبدالرب الرسول سیاف حکایت می کردند، طرف داران بی خبر و بی توجه رهروان سره سازی زبان، با بازتاب «موشک دار» آن، کسانی را که اگر چیزکی از زبان دری نیز بدانند، به خنده  و  تفریح می کشانند.
در تقابل بی خردانه ی کسانی که از فرصت های خلاء فرهنگیان واقعی سود می جستند، طیفی که نیازمند پشتواره برای ارز ناچل خود اند، شماری از جوانان مان را با مسخ مغز و انجماد روح و روان واداشته اند تا هرچه از اینان صادر شد، وحی منزل دانسته حتی برای آن، متعصب باشند. موج افغان ستیزی تا کرانه های دری ستیزی، به جایی رسیده است که بی هیچ توجه و دقت، هرچه در جوار ما، میان همسایه گان هم زبان واقع شد، کاپی- پیست کرده تحویل آن اقشار ما می دهند که مشکل اقتصادی- سوادی دارند.
کلمه ی «موشک» که نمی دانم کدام خدا بیامرز همسایه، از تماشای «راکت» به فکر افتیده است معادل کند، اکنون در افغانستان نیز طرفداران کمی ندارد. اسم موش با «ک» تصغیر، این نام را که نامی از حیوانات کوچک اندام است، کوچک می کند و در حالی ادا می شود که در کنار مصرف کنایی، بر کوچک تر دلالت کند. این که چه چیزی باعث می شود تا معادل تکنالوژی جنگی «راکت» شود، در هیچ فرهنگ دری یا به اصطلاح فارسی، توضیح موافق حال ندارد. با گفتن راکت های نوع کوچک، شاید توجیهی «کورمندانه» دریافت، اما انتساب راکت های بالستیک، اتومی و یا خیلی بزرگ، انتساب راکت را به هیچ عنوانی «موشک وار» نمی سازد. این در جای خود، اخبار اصابت راکت به منزل سیاف، برای کسانی که ادب دری خوانده اند، اگر از ادبیات وارداتی «پارسی سره» چیزی ندانند، در وهله ی اول، چنان می نماید که گویا چند حیوان بی زبان- به کوچکی موشک های تصغیری را به منزل سیاف، پرتاب کرده اند. خوب، موش در همه جاست، و این درست نیست که برای انتقام از سیاف، به منزل وی، موش پرتاب کنند، اما اندک ملاحظه ای به زودی تنویر می کند که نخیر، اگر ساحه ی منزل آقای سیاف که بدون موش نیست، تحت حملات موشیانه (موشک دار) قرار گیرد، بدون شک از اتحاد موش های پرتاب شده با موش های منزل سیاف، تنوع کمیت رونما می شود، که بسیار مهم نیست، اما اصل مساله، اخبار پرتاب چند راکت مخالفان است که ظاهراً بر اثر بازی با کلمات، هجو و هزل شده اند.
در آخرین فهرست هایی که برای سره سازی به اصطلاح پارسی، ارایه کرده اند، موارد دیگری نیز جالب بودند که ضمن قواره کردن بر چند ده کلمه ی مروج پشتو در دری، سفارش می کنند در عوض جنرال، از نوشته و ادای «ژنرال» استفاده شود و نمونه ی «ارتش» آن نیز مساله دار ماند که در کجای گذشته ی ادبیات کلاسیک به اصطلاح پارسی، ریشه، بیخ و بنیاد آن را به دست آورد.