د لوی، مهربان او بخښونکي خدای په نامه

کشور غریب و رهبران گران خراج

استاد محمد ظریف امین یار 25.05.2016 12:01

در حالیکه حکومت افغانستان سالهاست بطور مطلق متکی بر کمکهای خارجی بخصوص آمریکا است، رهبران آن همواره در امور حکومتداری گران خراج و اشراف زده بنظر میخورند. در حال حاضر با درآمد کلی سالانه افغانستان ما نمی توانیم حتی  ۳۰ ٪ هزینه های کشور را تحت پوشش قرار دهیم. با این وضعیت اقتصادی ما حتی نمی توانیم بدون کمکهای خارجی هزینه ارتش تقریباً ۳۰۰ هزاری افغانستان که ۴.۱ ملیارد دالر میگردد ؛ را از بودجه ملی خود پرداخت کنیم. این ننگین ترین و شرمناک ترین وضعیت برای یک کشور تلقی میگردد. از یکطرف همه شاخصهای اقتصادی افغانستان بعد از روی کار آمدن حکومت وحدت ملی  با گذشت هر روز بطرف افت در حرکت اند و کمکهای خارجی نیز کاهش یافته، از سوی دیگر حکومت وحدت ملی تا اکنون نتوانسته جلو رکود و ورشکستگی اقتصادی را در کشور بیگیرد. اما دولتمردان حکومت وحدت ملی باوجودیکه رهبران غریب ترین کشور آسیا هستند نسبت، هزینه های تشریفاتی و اشراف زدگی شان بیشتر از اکثر کشورهای توسعه یافته آسیایی می باشد.  
مردم انتظار داشتند با روی کار آمدن حکومت وحدت ملی تحت رهبری داکتر غنی توجه به اقتصاد و تشکیل یک ساختار کارا برای حکومتداری در افغانستان در اولویت های حکومت قرار گیرد. مگر ساختار و عملکرد های حکومت وحدت ملی نشان میدهد که در این زمینه تا کنون کمتر توجه صورت گرفته است و حکومت افغانستان هنوز هم زیر یک ساختاری ناکارآمد و غیر اقتصادی و تشریفاتی به امور حکومتداری می پردازد. یکی از دلایلی که گویا باعث افزایش هزینه های تشریفاتی حکومت وحدت ملی شده ، تشکیل ریاست اجراییه بعنوان یک حکومت درون حکومت می باشد. ارقام هزینه های حکومت نشان میدهد که هزینه حکومتداری در حکومت وحدت ملی افزایش با ملاحظه داشته. حتی گفته میشود هزینه های تشریفاتی حکومت وحدت ملی به مراتب بلند تر از حکومت قبلی است.

چه در داخل کشور و چه در خارج از کشور رهبران حکومت وحدت ملی گرایش خاص به تشریفات و اشراف نمایی دارند. مثلاً داکتر داود مرادیان می گوید وقتی در استانبول برای اشتراک در همایشی پیرامون چالشهای جهانی سفر داشت در طیاره که پرواز میکرد رییس جمهور کرواسی و هیات همراه وی نیز سفر میکردند. او می گوید همزمان به این پرواز هیات افغان نیز با پرواز اختصاصی (چارتر) کابل را به مقصد استانبول ترک میکند. مرادیان می گوید بر طبق یک محاسبه ابتدایی هزینه پرواز هیات کرواسی نزدیک به ۳۰۰۰۰ دالری امریکایی اما هزینه هیات افغان بیش از ۲۰۰ هزاز دالر امریکایی می گردد. او می افزاید که این یک مشتی از نمونه خروار اشراف زدگی دولتمردان افغانستان می باشد. در حالیکه ریس جمهور کرواسی در یک موتر عادی یا اتوبس میدان هیوایی استانبول سفر می کند هیات افغان کاروان موتر های قیمتی را ترجیح میدهند.  

نه تنها درسفر استانبول بلکه در تمام سفر های که خصوصاً داکتر عبدالله و ریاست اجراییه تا کنون اجرا کرده از خود اشراف زدگی به نمایش گذاشته که به وضعیت کشور مناسب و موزون نیست. اما باید بدانند که ایشان رییس اجراییه غریب ترین کشور آسیایی هستند و کشورش بدون کمکهای خارجی حتی نمی تواند نیروهای امنیتی خود را تمویل کند چه رسد توان پرداخت هزینه های این همه تشریفات غیر لازم و نامعقول دیپلوماتیک. از یک دیگاه این اشراف زادگی و گران خراجی دولتمردان افغانستان بازتاب دهنده خود محوری، خود غرضی، استفاده جویی از قدرت سیاسی و خیانت به مال و دارایی ملت افغانستان است و به هیچ عنوان قابل توجیه نیست.

رهبران حکومت وحدت ملی باید رهبری و زمامت را از مهاتما گاند و خان عبدالغفار خان(پاچا خان) بیاموزند. آنها سالهای برای آزادی و سرفرازی مردم خود مبارزه کردند اما یکروز هم از خود گران خراجی و اشراف زادگی به نمایش نه گذاشته اند. پاچا خان سالها برای آزادی مردمش  زندگی خود را در قید وغربت سپری کرد اما وقتی آزاد شد گفت هنوز هم ملتم به آزادی کامل و روشفنکری نرسیده زیرا مبارزه من جریان دارد و من شب و روز برای بهبود ملتم باید کار کنم. او همه چیز خود را نثار مبارزه برای آزادی، روشنفکری و کامگاری مردم خود کرد ولی هیچگاه خود محوری و تکبر و یا هم سو استفاده از قدرت را در تاریخ از خود نگذاشت. همواره خاکسار، غریبانه، متدین، با تقوا و فقیر زیست تا که با حال ملتش سازگاری داشته باشد و هیچگاه به گران خراجی و تشریفات دست نزند. الگوی پاچا خان پیغمبر اسلام حضرت محمدص بود نه جان کیری و اوباما و یا هم سرکوزی. او همیشه با افتخار زیست و به مردم جهان مثالی از شکسته نفسی، مبارزه برای روشنفکری و آزادی، تقوا و رهبری گذاشت. زندگی پاچا خان یک درسی بزرگ برای تمام سیاسیون جهان است. سران حکومت وحدت ملی باید از رفتار وطرز سیاست پاچاخان بیاموزند که یک مکتب بزرگ سیاسی و انسانی است.  

اکنون وقت آن رسیده که رهبران حکومت وحدت ملی به گریبان خود بنگرند و به طرز تفکر خود در مورد امور حکومتداری در کشور یک تجدید نظر ۳۶۰ درجه کنند. در غیر آن رفتار ها و برخوردهای تشریفاتی و اشراف زده آنها نه تنها که هزینه سنگین برای حکومت افغانستان است بلکه مردم را نیز از خود به مرور زمان دور و متنفر خواهد ساخت. این در حالی است که اکثر مردم در افغانستان برای بدست آوردن دو وقت نان حلال نگران و پریشان هستند اما دولتمردان آن ادا های پولدار ترین کشور ها را در میاورند که خیلی شرم آور است.