آقای عبدالله عبدالله با آقای خامنه‌ای رهبر ایران و حسن روحانی رییس‌جمهور آن کشور در پشت در های بسته چه ګفت؟

رییس اجرایه آقای عبدالله عبدالله و آقای محمد محقق معاون دوم رییس اجرایه با یک تعداد همراهان شان، نظر به دعوتی در همچو اوضاع متشنج بین ایران و عربستان سعودی، برای سه روز به کشور ایران سفر کردند.

آقای عبدالله عبدالله در طول این سفر سه روزه اش همچنان با آقای خامنه‌ای رهبر ایران و با آقای حسن روحانی رییس‌جمهور آن کشور دیدار و نشست های مخصوص و جدا ګانۀ ای نیز داشتند که به خبرنگاران همراه آقای عبدالله اجازه حضور در این دو نشست داده نشد.

سوال اول در اینجا این است که در همچو اوضاعی متشنجی آقای عبدالله عبدالله با آقای خامنه‌ای رهبر ایران و همچنان با آقای حسن روحانی رییس‌جمهور آن کشور چه ګفتنی های مخصوصی داشتند که باید بدون حضور خبرنگاران افغان به وقوع می پیوست؟

یعنی: در همچو اوضاعی متشنجی که در منطقه وجود دارد، بلخصوص در چنان تیره ګی اوضاع بین ایران و عربستان از یک طرف، و همچنان پیش رو بودن پروسۀ صلح بین الافغانی از جانب دیګر، آقای عبدالله عبدالله با آقای خامنه‌ای رهبر ایران و همچنان با آقای حسن روحانی رییس‌جمهور آن کشور چه ګفتنی های مخصوصی داشتند که باید بدون حضور خبرنگاران افغان به وقوع می پیوست؟

سوال دوم این میباشد که چرا آقای عبدالله عبدالله در دیدار و نشست شان با آقای محمد‌ جواد ظریف، وزیر امور خارجه ایران خواستار حضور پررنگ ایران در مذاکرات صلح چهارجانبه‌ای شد که قرار است در آینده نزدیک میان افغانستان، چین، پاکستان و ایالات متحده امریکا برگزار شود.
در حالی که در مورد این نشست چهار‌جانبه تصمیم گرفته شده است، و همچنان کار پروسۀ صلح بین الافغانی هم رو به بهبود و رو به پیشرفت میباشد، پس چرا و روی چه منظوری آقای محمد‌ جواد ظریف، وزیر امور خارجه ایران و آقای عبدالله عبدالله، رییس اجرایۀ افغانستان دفعتا خواستار حضور "پررنگ ایران" در همچو اوضاعی و در همچو شرایطی و بلاخره در همچو نشستی شده اند؟

آیا میتواند یکی از "رنګ های " حضور "پررنګ ایران" در پروسۀ صلح بین الافغانی همانا "سنګ اندازی های رنګارنګی" باشد، که در طول پروسۀ صلح بین الافغانی این پروسه را همراهی دارد؟

وزیر خارجه ایران گفت به همین دلیل، ایران خواستار حضور پررنگ در این مذاکرات است.

در حالی که چین، امریکا‌، پاکستان و افغانستان به این توافق رسیده اند که به زودی این نشست چهار‌جانبه را برگزار می‌کنند، دفعتا اګر این پیدا شدن سر و کلۀ ایران در این نشست چهار‌جانبه برای تخریب و تضعیف پروسۀ صلح بین الافغانی نیست، پس برای چیست؟

آیا رژیم ایران ستیژ پروسۀ صلح بین الافغانی را میخواهد به سمت و سوی علایق خودش بکشاند؟

چرا رژیم ایران وقت ګرانبها و قوۀ محترم تفکراتی خویش را صرف تیره ګی های اوضاع کشورش و بلخصوص صرف پیدا کردن راه های حل برای "جنګ و ستیزش" با کشور های منطقه مثلا با عربستان سعودی که در پیش دارد، نمی کند که در فکر راه حل صلح بین الافغانی ګردیده است؟

ما یک ضرب المثل افغانی داریم که میګوید: کل اګر طبیب خوب می بود، پس چرا چارۀ سر خود را به باد فراموشی می سپرد.

ما را از خیر رژیم ایران تیر، فقد کوشش کند که با قطع دخالت هایش در امور داخلی کشور های منطقه ، شرورش را کمتر سازد، که از این ناحیه نقصانش به کشور ما نیز سرایت می کند!

به امید حسن همجواری نیک با همه همسایګان خوب و بد ما

به امید صلح، امنیت و ثبات، عدالت و قانونیت، ترقی و رفاه