بې له تا نه به زه څه وم؟

د فرانسوي شاعر لویي اراګون شعر / ژباړه: نجیب منلی


که راغلې راته نه وای، بې له تا نه به زه څه وم

زه به څه وم؟ په ځنګله کې به یو زړه، په خوب ویده وای

دساعت پر مخ ولاړه یوه ستنه

بې له تا نه به زه څه وم؟ زه به هسې یو تش زوږ وم.

 

د انسان د ژوند خبرې ما له تا نه دي زده کړې

زه نړۍ ته نور د تا له سترګو ګورم،

ما هر څه له تا زده کړي: له چینې نه اوبه څرنګه څښل کېږي

لاروی چې پر لار ځي سندرې وایي، پسې څنګه تکرارېږي

ما هر څه له تا زده کړي، ان د زړه تر رېږدېدلو

 

څه چې یمه، ما هر څه له تا زده کړي

چې غرمه کې رڼا ورځ وي او اسمان هم شين کېدای شي

چې ښادي د دوکانونو څراغ نه دی

د دې عصر په دوزخ کې تا له لاسه ونیولم

دې دوزخ کې چې انسان ته دوه په دوه اوسېدل نه زده

د نېکمرغه عاشق غوندې، تا له لاسه و نیولم.

 

له ښادۍ نه چې غږېږي، د هغوی سترګو کې غم وي

بل څه نه دي، بس د مړې هیلې سلګۍ ده

ربابي لاس کې شلېدلی تار نیولی!

خو بیا هم زه درته وایم، ښادي شته ده

له خوبونو نه د باندې او له ورېځو نه راښکته!

ځمکې، ځمکې راشه ګوره، د ښادۍ ورک ساحلونه