د لوی، مهربان او بخښونکي خدای په نامه

آقای اوباما و هم آقای کیری باید فرق میان دولت اتحاد ملی و دولت وحدت ملی را بدانند

حبیب الله ، قیامی 14.07.2014 12:01

امروز که کله های به اصطلاح سیاسی جهان راجع به حکومت "وحدت ملی" برای افغانستان نظریه پردازی می فرمایند ، این بندۀ عاجز نیز به حیث یک افغان که از مدتی چندین دهۀ خود را قربانی جهالت های رنگارنگ و کثیرالبعدی در سطوح ملی و بین المللی احساس میدارم ، به خود اجازه می دهم سخنی چندی در این باره بنویسم.

پیش از هر چیزی اولا باید یاد آور شد که بدون داشتن یک پلان دقیق برای صلح در کشوریکه در آن بیش از سی و چهار سال جنگ در جریان است ، آن هم در هنگام یک انتخابات نیم کله ، از حکومت "وحدت ملی" سخن به زبان آوردن اندکی مضحک به گوش میرسد. بهتر خواهد می بود هرگاه بر موضوع قانونیت و صلاحیت های ساختار های قانونی تاکید صورت می گرفت!

بررسی دقیق و مجدد آرا انتخابات ریاست جمهوری افغانستان ، چیزیست که از آن میتوان به حیث یک مشق عدالت اجتماعی ، یک تمرین دیموکراسی و به وجود آمدن حکومت مردم توسط مردم استقبال کرد ، مگر این به آن معنی نیست که افغانها هر نوع قانونشکنی و ماجراجویی را تحمل می نمایند.

بدون شک که با تشکیل دولت وحدت ملی اکثریت مردم افغانستان موافق خواهد بود ، مگربر داشت ما از یک دولت وحدت ملی چه است ؟

تعریف دقیق و مشخص ما از یک دولت وحدت ملی چه میباشد ؟

تا چه اندازه می‌تواند یک دولت اتحاد ملی در رفع مشکلات کنونی افغانستان از کارایی لازم برخوردار باشد؟

برای وارد نمودن اندکی وضاعت بیشتری در موضوع نخست میپردازم به توضیع اصطلاحات "وحدت" و "اتحاد".

وحدت : به معنی یکی بودن ، یگانه بودن و یگانگی میباشد.
اتحاد : به معنی یکی شدن ، یگانگی داشتن ، یگانگی کردن و یگانگی و همدستی میباشد.

به خاطر اولویت قرار دادن منافع مردم افغانستان باید ایجاد یک دولت به اصطلاح "وحدت ملی" با دقت تمام توضیع و تشریح داده شود !

زمانیکه راۀ حل حقوقی جای خود را به راۀ حل سیاسی واگزار شده می تواند ، پس چرا راۀ حل سیاسی دقیقتری را نه جوییم ، تا از یک طرف آتش جنگ در افغانستان خاموش شود و صلح جاگزین جنگ گردد ، از جانب دیگر امنیت ، قانونیت و رفاه نسیب همه مردم افغانستان جنگزده گردد.

یعنی: اگر راۀ حل حقوقی را می پیماییم ، پس تیم تحول و تداوم که در آن جمعی از تمامی افراد کشورگرد هم جمع شده اند و قرار پروگرام های که به مردم ارایه نموده اند آوردن صلح در افغانستان و یا کار های جدی ودقیق در ضمینۀ آوردن صلح در افغانستان ، جز پروگرام های این تیم میباشد ، برندۀ انتخابات به نظر می رسند.

اگر گفته می شود که فعلا راۀ حل حقوقی جنجال می آفریند و تیم بازنده با عث نا آرامی های می گردد ، از انجا یک راۀ حل سیاسی را پیش می گیریم ، پس باید یک راۀ حل سیاسی دقیقتر و عاقلانه تری را روی دست بگیریم.

یعنی: زمانیکه آقای اوباما و هم آقای کری برای تیم آقای عبدالله عبدالله به حیث یک تیم جنگیی که از زور کار می گیرد، در ظرف ٤٨ ساعت یک راۀ حل سیاسی پیشنهاد می کند ، آیا خارج از امکان خواهد بود که برای یک تیم جنگی دیگری مثلا طالبان ، تیم آقای حقانی و یا تیم آقای حکمت یار نیز چنین و یا شبییۀ چنین راه حل های سیاسی را، نه در ظرف ٤٨ ساعت ، بلکه در ظرف یک هفته و یا یک ماه پیشنهاد نمایند؟

اگر راۀ حل حقوقی را می پیماییم ، پس باید برای همه یکسان باشد ، و هم اگر راۀ حل سیاسی را می پسندیم پس این راه باید برای همه باز باشد !

یکبار در اکتوبر ٢٠٠١ میلادی در کنفرانس افغانستان در شهر بن عملی صورت گرفت که از بین دو گروپ جنگی فقد یک گروپ جنگی در آن ره پیدا نمود که ما نتیجۀ اش را در سیزده سال اخیر دیدیم. حالا پس از سیزده سال باز هم شبییۀ همان عمل ، عملی صورت می گیرد که فقد برای یک گروپ و یا تیم که از زور غیر قانونی می خواهد کار بگیرد ، خلاف قانونیت یک راۀ سیاسی جستجو صورت می گیرد.

برای مردم رنجدیدۀ افغانستان چه گرانتیی وجود دارد که اعضایی برجستۀ تیم آقای عبدالله عبدالله مثلا آقای محقق نفوذ رژیم ایران را در افغانستان زیاد تر و زیاد تر نسازد ؟

آیا آقای اوباما و هم آقای کری که با پیش نهاد نام نهاد شان تحت نام به اصطلاح "دولت وحدت ملی" راۀ حل حقوقی را کنار رانده و راۀ حل سیاسیی را پیشنهاد می دارند ، در صورت نفوذ بیشتر رژیم ایران در افغانستان مسولیت این عمل شان را بر دوش می گیرند؟

آیا فقط دولتی را میتوان دولت وحدت ملی خواند که درآن دولت سخن از نسب نمودن افرادی چندی باشد ، چون آقای محقق (ایران محور)، آقای عطا نور(غاصب دارایی های عامه) ، آقای تورن اسماعیل زابلی (غاصب دارایی های عامه)و آقای قرض گیر محمود کرزی و چند تن دیگر غاصبین دارایی های عامه و ماجرا جویانی چون امراللۀ صالح و غیره ؟

کسانی را که انتخابات راازروال قانونی خارج ساختند ، واین یعنی یک قدم به عقب راندن قانونیت در افغانستان ، چرا و به چه دلیلی در حکومت آینده باید دخیل ساخت ؟

اتحاد ملی در تیم تحول و تداوم وجود دارد و پیش شرط رهیافتن افغانستان به سمت وحدت ملی نخست از همه چیز صلح میباشد. و برای بوجود امدن یک دولت وحدت ملی فقط پشتیبانی از یک گروپ و ایجاد راۀ حل سیاسی به یک گروپ آقای عبدالله عبدالله عملی معقولی به نظر نمی رسد!

یک بار دیگر تکرار احسن صورت می گیرد که :

مثلا ستاد عبدالله عبدالله نتیجه ابتدایی انتخابات را رد کرد و طالبان نیز نتیجه ابتدایی انتخابات را رد کردند.از نقطۀ نظر حقوقق فرق بین این دو عمل در چه نهفته است؟

پس باید برای هر دو یک سان راۀ حل سیاسی و یا راۀ حل حقوقی را پذیرفت!

امید آقای کری در ٤٨ ساعتی ، و یا در هفته ای و یا هم درماهی همچو یک پیشنهادی سیاسیی که به تیم آقای عبدالله عبدالله نمودند به تیم طالبان نیز پیشنهاد نمایند تا بلاخره ایجاد صلح ، ثبات ، امنیت ، قانونیت و رفاه در افغانستان جنگزده به وقوع پیوندد.

اگر راۀ حل حقوقی را می پیماییم ، پس باید برای همه گروپ های افغانستان یکسان باشد ، و هم اگر راۀ حل سیاسی را می پسندیم پس این راه هم باید برای همه گروپ های افغانستان باز باشد !

امیدوارم هموطنان عزیز در این مورد تحلیل های دقیقتری در این باره به مردم رنجدیدۀ ما تقدیم دارند.

به امید صلح ، ترقی و رفاه برای همه مردم رنجدیدۀ افغانستان و همچنان به امید صلح ، ترقی و رفاه برای متباقی مردم جهان.