ځوانه دا څوك يـې چي ګولۍ اوروې
د خـپـل نـيـكـه او د ابـا پـر كلي
دې هديره كي دي خپلوان پراته دي
څوك يـې پرون څوك يـې پخوا ويشتلي

بـيـا غاړه كـۍ د مــردكـيـو ډكه
بـيـا دي اوږې له راكـټـونـو درنې
بـيا د اهـاړ تـږي مـورچل تـه درومي
بـيا دي پـر ستـړي مخ را ماتي خولې

بـيا لـكه بـاز پـر لـوړو څـوكو ګـرځـې
بيا دي ميدان تـه سترګي سرې نيولي
پـر كـومـو مـځـكـو بـه مـرمـۍ اوروې
كـومـي ځوانـۍ دي په قسمت ليكلي

دلـته چي تـه پـر مـاشـه ګوتـه ايږدې
هـلـتـه لـه مـځـكـي نـه اورونـه زيږي
ستا د ګوليو د باران له وهمه
اوس پـر دښـتـونـو غـوټـۍ نه سپړيږي

لـه هـري لـويـشـتـي جنازې را پاڅي
د مـرګـي چيغو كلى كور اخيستى
پر شنو جلـګو بـاندي دودونـه ګرځي
ځـوانـه خبـر سوې كابل اور اخيستى

د خداى دپاره ځـوانه مه اوروه
د خـپـل ابا پر مېـنه سره اورونه
پرېـږده وراره دي د ابۍ غېـږه كي
و ويـنـي ګـرم او مـاشـوم خـوبـونـه

پرېـږده چي بيا دا سوځېـدلـي دښتي
د پېـغـلـو څـڼـو ته ګلـونـه راوړي
د غـم لـه سـانـدو ستړي سوي كوڅې
بـيـا اتـڼـونـو ته ډولــونـه راوړي

پرېـږده چي بيا د شنه اّسمان پـر لمن
سپوږمۍ تـه سـتـوري امېـلونـه راوړي
بـيا د اّدم ربـاب نـغـمـې ويښي كـړې
د مـيني خـوب ته تـعـبـيـرونـه راوړي

بلا د ي واخـلـم مـېـړنـيـه ځـوانه
پرېـږده مـورچـل دا د خـونـيانو ځالۍ
دا ستا د پلار ستا د ټبر قـاتـلان
دا د رهــزنـو لـوټـمـارانـو ټـولۍ


سـتـا د ښـادۍ د غـلـيـمـانـو زړونـه
په تـبـاهـيـو بـانـدي نه سـړيـږي
دا د پـرديـو پر كاسو لوى سوي
زموږ بېـګانه په ويـنـو نه مړيږي

پـرېـږده چي سره كي د قدرت لېوني
پـه بـېـګگـنـاه ويـنـو خـيـرن لاسـونـه
ته لـه مورچـلـه ګـولۍ مه اوروه
ځوانـه وارى دي سم كاږه بـرېـتـونـه

ورجينا، 93/ 11/ 2