سورغر
تېر مو پسرلي شول له خنجر ځنې
وپوښته غيرت مو له "سورغر"ځنې
پڅه شوله توره د بزدل مغول
وركه يې شوه لاره له لښكر ځنې
ښه بېدرېغه ګل يې رانه يووړلو
ماتې يې كړې څانګې له نښتر ځنې
خاورې دې پر سر شولې ښكاري اشنا!
بندې شولې زاڼې له ګودر ځنې
زړي د غمونو مې په برخه دي
پاتې شوم بې برخې له اختر ځنې.

اوبه
ښكاره ويلاى نه شم "ستا به خوښه شي كه نه" شي
پر زړه مې ستا لپاره ښه خبره ګرځي ګرځي
له خدايه د همته د"همت" كوي سوالونه
زما مين زړګى لكه سوالګره ګرځي ګرځي
لوى خدايه! جل وهلي دې په خپل رحمت اوبه كړه
كلي پر ګودر مو شنه لوخړه ګرځي ګرځي.

كندهار

مين
په لوړو سردرو كې چې خوږې سندرې بولي
شپېلۍ سره مې مينه ده، شپونكي باندې مين يم
چې ډول د غزا ووهي او ځي په تكبيرونو
د جنګ تېزو اسونو پر دربي باندې مين يم
چې راشي له اسمانه او د كب په خوله كې پرېوځي
پر هغه لوړ قيمته سره غمي باندې مين يم
چې هر مازيګرى يې نجونې لمانځي په سندرو
ګودر مې د زړه سر دى، پر منګي باندې مين يم
لري ځواني ګلرنګه، چناري ونه يې دنګه
دګل په څېرې ښكلي، يو سړي باندې مين يم
غمجن د بل پر غم وي، زړه يې ډك له پاكې مينې
پر هسې سالم فكر او زړګي باندې مين يم.