شعرونه
حیران
اے ربه په کړه وړه یمه پشتون ته زه حیراندې بل عیبونه شه وینې نه ګورې خپل ګریوانچې ځان ته غیرتې وائی غیرت ئی ده عیانپه خپله ظلم وکړې بیا کړې ښځه تری قربانحکمونه دې الله تسلیموې په دواړو سترګوزکات مه یادوه دې نورو ټولو کړه بیان وبا دې جهالت ئی ننوتې په رګ رګ کېخبرو ته ئی غوږ شه هم ملا ده هم سائنسدانملا ظالم ته ګوره چې دخیر په غونډوئ ناست دئرواج به دې هندو کړې نوم به ورک
غزل
نن مي بيا بل اور پر بشر دی بيا مي ته يادېږې هر يو ساعت تر بل بتر دی بيا مي ته يادېږې هلته چي موږ به سره ناست واوس مي پښې نه ورځي اوس بې لتا هغه ځاي بر دی بيا مي ته يادېږې سايې اوږدې شوې د ژوندبله ورځ بې تا تېره شوه لمر د کوهار ده غره پر سر دی بيا مي ته يادېږې اوريځو بيا د لمر و مخ ته تور ټکری ونيوی څومره په زړه پوري منظر دی بي امي ته يادېږې يو څه مي زړه راته اشنا زړې کيسې تيري کړې بل د بوري ژړ مازيګر دی بيا مي
د پښتون په نوم مي داسي قام په كار دى
شپه رابولي او رڼا په كاڼو ولي خلك زموږ د ژوند سبا په كاڼو ولي زموږ خپلوي يې د نظر د تلو خار ده ځكه ما او هم اشنا په كاڼو ولي زموږ د كلي د دې خوار وجود پر ضد دي هم جومات او هم كلا په كاڼو ولي فرق مو نكړي دي بلا راته اخستي هم مو خان او هم ملا په كاڼو ولي د روغتون او د مكتب نړېده غواړي هم معلم هم مسيحا په كاڼو ولي غواړي نوم مو د تاريخ له پاڼو وران كړي هم مو نن او هم پخوا په كاڼو ولي د مك
ساده یمه
خدا زده خوشحال يم که خفه يمه زه خلکو دا څه وشول په څه يمه زه چې دی جانان دزړه کرار يم کنه؟ که دی يو څو ورځو ميلمه يمه زه ليلا زړګی راته سوغات راکړی دې ليونو سترګو رانجه يمه زه بیا مې په خوب کې ده جانان راغلئ لګ خو مې پریګده چې ویده یمه زه جینئ لباس دې ده اغیارو کړئی خو ځان ته وایئ پښتنه یمه زه يمه ږوندئی خو هيڅ ږوند نه لرمه حیران ولاړ ګوته په خوله یمه زه ورک شه ساقې شراب دې نه غواړمه
ورکه ليلا
ډيره موده ورکه وه پيدا شوله وله اجنبی اوس مي ليلا شوله ډکه دغيرت او د همت نه ده ځکه په ما ګرانه دلربا شوله هري خواته وه توره تياره خوره داچي راښکاره شوله رڼاشوله ملا منع به نشم دګل مخي يار نور مه راته وايه چي ګناه شوله وخت باندي پوه نشوم زه ديار غيږکی څومره لنډه شپه وه چي صبا شوله نن ئي چي په شونډو بيا زخمي کړمه زه غصه غصه دا په خندا شوله زه چي ورنه ولاړم مرور شومه دالکه ماشومه په ژړا شوله زه ئي چی مئين کړم
دسنګر خبري
هغه د مسجد او د ممبر خبري څه شویتوره شپه خوره ده دي سحر خبري څه شویملاصاحب خطبه کي دي سياست کوي خبريهغه دي الله او پيغمبر خبري څه شویذاهد هم رياکارشوچي په مکر کړي خبريداامر بالمعروف ونهي عن المنکر خبري څه شویوبا د جهالت ده ګډه شوي زموږ په کلينشته علم نشته دي هنرخبري څه شویورور چي ظلم وکړي سزاخورته ورکړل کيږيڅه شوۍ دي غيرت او دټبر خبري څه شویڅومره بےوسي ده چي په خپل کور کي مهاجرشوميؤ والي داکابل او
سولې ته بلنه
سولې ته غږ کړئ افغانان دې غواړي دا غم ځپلي انسانان دې غواړي لاسونه لپه په خوله سوال چې لري سر په سجده دي له رحمان دې غواړي دا جنتي خلک د خداې پر ځمکه حورې دې غواړي دا غلمان دې غواړي جګړه مو بس ده مونږه امن غواړو غوښتنه کاندي له جهان دې غواړي تاته لیلا واي دا ستا مین د
عمل ته اړتیا
له ځانه سره مې خبرې کولې، داسې یو څه مې ویل، مال راځه ملګرو سره یې هم شریک کړه: په شعارونو باندې نه جوړیږي وطن شعرونو باندې نه جوړیږي د پلار نیکه توره اوس قبر کې ده دا په نکلونو باندې نه جوړیږي فکر عمل کې به ځغلول غواړي کار په فکرونو باندې نه جوړیږي سهار هله شي چې شي سترګ
بې اتفاقي
یو څو کرښې مې دوه ملګرو یو څو ورځې پخوانۍ فیس بوکي/آن لاین جنګ په رڼا کې لیکلي- دواړه په هیواد د لیونتوب تر بریده مین، د خپل مال او حال نه د افغان دپاره تیر دي خو د اند لاره او لید یې بیل دې- دواړه د وطن خیر غواړي خو لارې او کړنلارې یې بدلې دي خو بیا یو بل ته یې داسې نومونه او پیغورونه ورکړل چې د افغانستان سر سخته دښمن ته ورکول یې هم نه ښاي- سخت خپه شوم، او د خپګان پر مهال مې دا لاندې څو کرښې ولیکلې- بې اتفاقي کشران
تاریخ بدلول غواړي
تاریخ بدلول غواړي په تاریخ کې مو نور څه دي خو جنګونه هرې خوا نه دي پر مونږه غورځنګونه لوې لوې سټې راغلې مونږ کړې ماتې جوړ مو نکړل خپل راپاتې ګړنګونه دنګ لوې غرونه د تندي په ګوزار مات کړو خو له تیږو یې بیا نور جوړ کړي محلونه د تاریخ پاڼي مو سرې دې په سرو وینو یا قتلیږو یا کوو مونږه
نوې څیره
واي کومه نوې ډله راغلې چې د ټولو سره ورانه ده او ټول یې پسې را اخیستې دي- ما ورته وویل چې نوې موې نه ده، زوړ سړې په نوې جامه، د پروژې په نوې دوره کې را څرګند شوې او بیا مې ورته دا وویل: نوې څیره ته مو وژلو ته راغلې یې په بله څیره دلته په تمه دې مقتول درته په خپله څیره ته خو هماغه پخوانې یې زه دې ښه پیژنم ما اوس ته نه شې غولولې په بدله څیره ته مې د تن، ته د وجود او د شناخت دښ
زما ویر
زما ویر هلمند مو ژاړي پیښور کې ویر دې هلته دانګام په هر منظر کې ویر دې لا د ننګرهار جنازې ټولې نه دي خبر راغلې په خیبر کې ویر دې زمونږ په کور ناتار د غم جوړ شوې ګورئ! په لر او هم په بر کې ویر دې ټولې ودانې مو ویجاړې شولې په هره شاړه، هر کنډر کې ویر دې زه خو قاتل یم، زه مقتول هم یمه په هره لاره، هر سنګر کې و
زمونږ حال!
تورې ځکمې دښمنانې، زما غرونه دښمنان دي د پردیو څه ګیله ده خپل مې وروڼه دښمنان دي ماله خوب کې ارام نشته نه په ویښه کې سکون دې شوګیرونه مخالف دي او خوبونه دښمنان دي د لیلا سره یې بد شم په فراق مې هم قارجن دي د صحرا دا تورې شګې زما ښارونه دښمنان دي زه پښتون په ځکمه سوزم او اسمان ته لاره نشته سره سکروټه شوله ځکمه اس
تیر ایستل شوي شکمن
د امام په امامت باندې شکمن یو مونږ د پیر په کرامت باندې شکمن یو ښه خبره کې هم چل راته ښکاریږي مونږ د خپل ځان په صفت باندې شکمن یو دوي سودا زمونږ د سر همیشه کړې د مشرانو په وحدت باندې شکمن یو تل مو وینې ددوي تنده ماته کړې د شهیدو شهادت باندې شکمن یو غولولي یو په نوم د وفا هر وخت د خوبانو په الفت باندې شکمن یو د بدلون هر یو خوځښت راته دروغ ښکاري آن سپ
د امید څلې
دا شعر مې د خوشحال بابا د یو شعر په پل لیکلې چې پکې د هر شعر لومړنیو مصرو سیلابونه ددویمنیو مصرو دسیلابونو سره توپیر لري- د امید څلې مات مې زړګې دې خو چاودلې نه دې سینه مې ستړې خو همت مې لا بایللې نه دې په کږلیچونو کې لار ورکې به یم په رڼو سترګو کې لر لید مې لا بایللې نه دې
په پښتو ویاړم
په پښتو ویاړم زه خو پښتون يم په پښتو وياړم زه آدم خان يم په درخو وياړم لكه مجنون زه دليلې مينه كې په غرو رغو او په ميرو وياړم كه وي په لره او يا بره خاوره زه يې په كور او په ديرو وياړم دا د ملالې میوندوالې د غږ
د زړه خواله
د مهر علي وطن دوست (د بي بي سې د نوي کور نوي ژوند ډرامې ناظر) د زړه خواله تاسې سره شریکومه ـ وطن دوست یو له هغه شاعرانو څخه دې چې تر اوسه افغان ټولنې په ټولیز ډول نه دې پیژندلې او همدا راز ددې تکړه شاعر یوازې هغه شعرونه چې د ډودۍ د ګټلو په موخه لیکل شوي د سندرغاړو له خولو اوریدل شوي دي ـ هڅه به وکړم چې نور شعرونه، چې په ریښتیا هم دده د زړه اواز دې درسره شریک کړم ـ خدایه دا څنګه محتاجۍ دي چې تیریږي په ما
افسوس
افسوس نه مې لبا س ، نه مې اندا زخپل دې نه مې دې ترنګ او نه مې ساز خپل دې بياهم نعرې كړم چې افغان يمه دازما چغه، دا اواز خپل دې لكه هنداره كړي پيښې د نورو
التجا
التجا خلك واي چې تيارو پسې رڼا ده د سپرلي راتله خزان پسې ريښتيا ده خوزمونږ په چم كې دا خبرې دروغ دي دلته تل د تورو شپو مسته نڅا ده يو د بل په وينو شپې تيروي دلته دا د تورو بلاګانويوكلا ده
د غم سندره
دا ترڅو به مونږ کړیږو نور تر کومه به ژړیږو بم ، بارود خو مو دښمن وو اوس هوا نه هم نړیږو د خدای قهر پر مونږ جوړ دی د خپل ورور په دار ځړیږو رحیم نه پوهیږي کله شعر د غم نه به خلاصیږو
غزل
غزل خدايه دا شپې ورځې سبا زر كړې ما مې دخپل جانان تر خوازركړې بيا به قيصې كووده مينې ډكې زماخيالونه هم ریښتيازركړې شپه د بيلتون مي كړې روښانه ربه ديدن دياررا ته وړيازركړې زما پر شونډوپروت دا غم دبيلتون، لكه ديار، رانه جدا زر كړې رنځور رنځور زړګي
د سندرو خوند
تاچې دې شنو بنګړو ته شرنګ وركړى زما يې د زړه رباب ته ترنګ وركړى زما قلم كې دومره ځواك چيرته ؤ جانان د خپلې ښكلا رنګ وركړى ګنې زه چيرته او شعرونه چيرته! له خپلې مينې يې قلنګ ور
ښه راغلاست
ښه راغلاست راغليو ميلمنو ته ښه راغلاست وايم ښاغليوګلالوته ښه راغلاست وايم دا نن چې مو پرې غونډه ده پرتمينه دې ټولو پتيالو ته ښه راغلاست وايم
