شعرونه
مساپر/ پکتيانۍ
مساپرستا په نامه زه ګرانه ناسته يمهتورې کمڅۍ سپينوم ستا لپارهمنم چې عمر دې سفر کې تېر شوسختي شېبې دې په ځان وزغملېزه دلته هره شپه سپوږمۍ پوښتمهله سپينو ستورو سره خبرې کړمهد باد څپو سره په جنګ يم هر وختخو ستا خبرې راته څوک نه کو يټپې سندرې راته څوک نه کوياوس چې مرغان دا ستا له لوري راځيماته بلا پوښتنې مخې ته شيوايم چې کاش!ستا هم وزر وای
د اغلې حمیدې پکتیانۍ په زړه پوری نظم
دستور زه چې وړه وم ماته ښه ياديږيما به همزولو سره لوبې کړلېزموږ د چم ډېر هلکان به هم ووله ډېرو ورځو ورستهزما نوبت هم راغیماته يې ويل چې نن به ستا واده ويزه شرمېدم ما داسې نه شو ويلایچې زه فلانکی کوم، فلانکی نه کومهلته هم زه د دې جوګه نه ومهچې مې خپل حق وغواړمزما همزولو به ټيکري هوار کړلهرې يوې به يو کنډک د ډوډۍاو لږ لږ ګوړه وه راوړې هلتهخوړه
نوی غزل // جلال امرخېل
غزل اور ته رڼا رابــــــــــاندې څـــــه له وايې ؟ دا ناروا راباندې څــــــــــــه لـــــه وايې ؟اول به ستا پر تندي ګونځې راشي رښتيا رښتيــا راباندې څه له وايې ؟يو ځل مې ووې ،چې زه ګرم يم کنه تـــــه يې نو بيا راباندې څه له وايې ؟ځنې خبـــــرې د زړه رنـــــځ ډېروي
ذكيه غياثي
ازاد نظم دی زه د ګل تانده غوټۍ یم او مینه په یوه ګل یمهغه هم ګل د انځر دیشپه می ویښه کړي له خوب چي غوړیږيخو چي ګورم نه یې وینمه په سترګوبوي یې وي خو خپله نه ويټوله شپه په اندیښنو کېټوله ورځ وم سرګردانهاو د داسي شپي په تمهچي يي ووينم په سترګو ذكيه غياثي
درې خیالیګر بیتونه // عمادالدین دوران
درې بیتونه ناکردو د وخت لوګی کړ پورته لاړه اوس مې ذهن له اسمان مچکې اخلي ستا خویونه ،عادتونه چليګر دي ستا خبرې له لغمان مچکې اخلي د شهید لالي اروا ته ثواب لیږي پیغله ناسته له قران مچکې اخلي عمادالدین دوران
ښکلی غزل /// جـــــــــلال امــــرخــېـل
غزل درد له زړه نه اندامونو ته غځيږي لکه وينه چې رګـــــونو ته غځيږي څڼورو بلا زړونــــــه لاس ته راوړل جنګ له غرونو نه ښارونو ته غځيږي د مــارجــې د جنتي ځمکې درځونه اوس د ارګ و دېوالونو ته غځيږي تر دې پس به هم چوپتيا کوم مصلحت وي؟ د غليم لاس چې شالــــونـــــو ته غځيږي دا چې نن دي ، په جونګړو باندې بلې دا لمبې به محلونو تــــــــــــه غځيږ
غـزل / روبینه تبسم
غـزلځوانۍ ته دې سلام کومه، ښکلا ته دې سلاماخلاقو کې تا پیر ګڼم، اروا ته دې سلامد ګل د غوړیدو تشبه به بده ورته نه ويخپره خاموشه مخ باندې خندا ته دې سلامچې راشې مخامخ پیکي ته څنډ ورکړې په نازاخ ځار دې شم اشنا دغې ادا ته دې سلامپه څنګ چې رانه ګرځي دا کړې غټه نارواخو ځه جانانه هرې ناروا ته دې سلامچې ځان پرې د پتنګ په څير لمبه کړي تبسمدر پرې مې ږده د سپین رخسار رڼا ته دې سلام
د مور نړيوالې ورځې ته// نذیر احمد نذیر
تـــــــــــاز
غزل / سندریز شور
غزل لکه په پاڼو کې غونچه ، لېونۍ مخ پټوي په لوپټه ، لېونۍ کله نا کله په لار پرېوځمه کله نا کله شي نشه لېونۍ انکار نو څه له کوې وه کاپرې ازار مې ولې اخلې وه لېونۍ دا يارانه به څنګه سر ونيسي يو زه ضدي بله هغه لېونۍ
د سمیرا کوچۍ یو غزل
غزلنه ؤ، دا چې اوس په کومه لار قدم، جانان اخليدا خو مې شېبه شېـبه د ميــنې امــتــــحان اخليظالم غوندې يو خوب مې دى ليدلى څه به کېږيتا به رانه اخلي که مې اوښکې او ګرېوان اخـــليل
غزل// فرید الله حسن زئ
غزلزلفې ډيرې مه څنډه مارونه غورځوي مينه د جانانه فسادونه غورځويبيايې په ټټر باندې پولی او لونګ پورې کړلپاس په بلۍ ناسته ده ګلونه غورځوينه يې څوګ جانان کړو او نه مينه کړي دچا سرههسې په نازو د خلکو زړونه غورځوي خيال کوه د خپل مين په کور يې چې ګذار نکړې سترګې دې چورلکې دي بمونه غورځوي بيا فريد ديار کلي ته تلل
نوی غزل /// سلیم احمدزئ
غزل خیاله دا دې کوم جهان ته راوستمتاد مینې ډک جانـــــان ته راوستم چا وې؟ سترګې مړې چاته څه نه وایېسم یې د پانسۍ میدان ته راوستم خښې کړې منګولې زما زخمې زړه کېچا دغــــــــــــــــه ظالم درمان ته را وستم را یې نه کړ ګل یاره ستا زلــــفـــــو تهچا دغه سپیره باغوان ته راوستم ګرځیدم سلیمه لـــــــه مـــــودو پــــسېخدای د ټو
غزل// جلال امرخېل
غزل لکه غني، لکه خیام ، نشه یې ســــــتـــــرګو کې ده د شرابي غزل د جام، نشه یې ســـــتـــــــرګو کې ده
غزل /// ذکيه غياثي
غزلڅه بې اجله ګزارونه کړی خماری سترګیچی په هرځل راته راګوري دا خونکارې سترګیګوره لالیه خماري سترګی را اړوی تهخوا دا عالم نیسي بیا ما ته ګنهګارې سترګېزما لالیه ستا لمړي نظر مې زړه وړی دیزه ناقراره وم چې نه وينم قرارې سترګېزما د ژوند په قیمت ارزي هغه ښکلی نظرخدای خو د نه کوي چې ستابه شي بیمارې سترګې
غزل ///فريدالله حسن زۍ
غزل بيګاه مې رسولی ؤ ترداره يو سړیپه تمه راته ناست ؤ تر سهاره يو سړی ماټوکې ورته وکړې چې ماښام ګودر ته راشهپاګل ؤ، ؤ راغلی له بازاره يو سړی دسرو شونډو زکات خو ورکوه کله ناکلهخپل ځان قربانوی شي ستا لپاره يو سړی ژوندی چې درنه لاړ نه شي ګلونو ماشومانوسهار زمونږد کلي په دا لاره يو سړۍ
غزل /// سمیرا کوچۍ
غزل تر څو چې تشه ستا د سترګو له نيرنګه نه شيپاکه به چيرته دا فضا له دغه جنګه نه شيساده جنۍ يم، ماته ډېره مينه مه راکوهچې د وړې دنيا په تن مې جامه تنګه نه شي د نيمې شپې ګونګي سندرې! چې رسوا مې نه کړېچيرته دي ټيټه مناره تر ستورو دنګه نه شي ظالمه ياره ستا دي وي رټه مې مه هر ځلېچې مې په
د عبدالوهاب بازيد ښکلی غزل
غزل ياد دې راته ستوري شي آ باد شي د آسمان په غېږ خېال مې پورې ونښلي برباد شي د آسمان په غېږ څومره په كمـزوري تن دې غره ته په غېږ وروستم څوك وايي چې قصر به بنياد شي د آسمان په غېږ چېرته د فطرت ښكلا،اوس څه ورپاته شـوي دي؟ واك دجبرلاس كې جوړ فساد شي دآسمان په غېږ كله چې دخداى
غزل ***** ذکيه غياثي
غزلزما د دواړو ستر كو تور جانانهمينې د كړمه سوی سكور جانانهاحوال مې اخله كله، كله اشناجوړ راته ستا په سر پيغور جانانهچي هېروم دې نه هېرېږې رانهزما قاتل زما ټكور جانانه په مرګ راضي خو ده وړه خبرهمينه كې شته دی كړاو نور جانانهد غياثي ژوندون هم
دعبدالوهاب بازيد يو ښکلی غزل
غزل جوړه وه دګل غوندي خبره وه چا ورانه کړه هيله وه تنکۍ وه خېاليګره وه چاورانه کړه سوزنده بارودو په اومو شونډو را وچه کړه غونډه منډه رغنده سندره وه چا ورانه کړه ګوره چی داکوم ياغي لړم زهر پرې وپاشل تيږه مو د هر غره مرغلره وه چاورانه کړه خړه پړه مېنه راته ګرانه له پارسه وه جوړه مو له وي
غزل// سليم احمدزئ
غزل شپه نیمه شپه خلک ویده شول ټول خوبونه کوی زړه مې ماشوم شو راته ژاړې فریادونه کوي دا که راتلله نو وختي به اوس راغلې و
غزل /// نورالدين ګوهر
غزل زړه ليو نی دی دا د هيچا په قيصه کې نه دیسوری سوری دی دا د هيچا په قيصه کې نه دی د چا ترخې خبرې هيڅ کله زغملی نه شيمين زړګی دی دا د&n
د زرکې يو ښايسته غزل
غزل دې کاروان کې سفر ښه وو
نوی غزل / سندريز شور
غزل څومره چې يزيده شې او څومره چې جلاده شې بيا به مې هم زړه درته دعا کوي چې ښاده شې ګرانې لا وړه يې لا دې چل د يارۍ نه دی زده صبر وکړه لويه به شې ، سمه به استاده شې هېره شې د غم له تکې تو
