شعرونه
د عبدالرحمان غضري په زړه پوري غزل
دوخت اینو کې زما نیمزړی تصویرځای نه لري ملګرو ځم دلته نیمګړی تصویرځای نه لري ژوندي مې مړ ګڼي دمړیوو زه ژوندی یسیږم چري مې هم دامیراث مړی تصویرځای نه لري سترګې دې جارشم دابدلون دکوم نوښت نښه ده
محمدامين مجبور تڼی
ستاچي واړه واړه خندا پريښوده ځکه خو ما دغه کوڅه پريښوده ساقي اوس ته هم ګر ځواجامونه ما درته ډاکه ميخانه پر يښوده ګلونه ډېر وو خوباغوان بخيل وو بلبلان ځي نن يئ باغچه پريښوده دا بي وافا راته وئيلئ نه شي يار ته ما داسې يارا نه پريښوده یار می کفن ته سرف غوټې ورکړې مجبوره ده يار نښانه پريښوده محمدامين مجبور تڼی
محمدامين مجبور تڼی
په ډاډه زړګي راځه وېرېږه مه یار دیارپښتنه کړي شرمیږه مه دپتنګ تومت په شمع خلک وایئ تومتونو ته دی یار ځوریږه مه یوا ورځ به د رقیب ګریوان کړم څیرې بی وسئ ته می اشنا ژاړيږه مه په مرګي که سره بيل شو دا بيل نه يو دمجبور نه پو ژوندون بيليږه مه ......................................................................... { محمدامين مجبور تڼی افغان خوست }
دفريداله حسن زۍ ښکلی غزل
تابه چې غوصه کړه ما به وخندل موسکۍ به شوم سوله به مې را وسته کوتره را ته و وايه ځان ته ګوښي کينم او مخ پټ کړم ډيره وژاړمته څنګه يې ياره مسافره راته و وايهزه بدرنګه هم درته ياديږم او کنه يارهمه شرميږه نن خو په ډګره راته و وايهبيا به مې يو څو ميا شتې د زړ ه مينه پر ماته ويبس د مينې ډکه يوه سندره راته و وايهڅنګه مې د ډک ګودر په غاړه خولګۍ در کړلهنن خو فريدجانه زوره وره راته و وايه
دفريداله حسن زۍ ښکلی غزل
مادرته وويل چي مينه مکړه اوس به ګيلې د مينتوبه نکړېڅومره په چل مه درنه شنډې ښکل کړېته مې راويښه هم دخوبه نکړې د ديدن شپه ؤه تا ته خوب درغلوبيا به دعوې دپيغلتوبه نکړېدا سودايي خو زه د ستامينې کړم اوس به غيبت دليونتوبه نکړېفريد وم بس چې مې پښتو پريښودهچې مې اوزګار د سړيتوبه نکړېفريداله خوست
ژړانده سترګې : یاسین شفق
زما د ټول عمر ژاړانده سترګی ستا د یوی اوښکی بدل نلري ستا په باڼو رازنګیدلی اوښکه زه ئی د زړه د وینو څاڅکې بولم وکړه د خپلې پاکې میني خاطر زما په یاد کښی اوښکی مه تویاوه زما تصوی
د عبدالرحمان غضري په زړه پوري غزل
موږ لکه اوښکې یوستومان تصویرپه لپوکې وړو په چامین یو دجانان تصویر په لپوکې وړو ته خو راوګوره موږ څومره شهکاري کړیې ده دسرې نتکۍاودپیزوان تصویر په لپوکې وړومسته ملنګه ستاپه اه اوالاهووه نه شوه ولاړودستړي ژوند خزان تصویرپه لپوکې وړو
سبیل روښان ښکلی غزل
غزل &nbs
* مورې * ولي محمد نظري
مــــــــــــــورې
زمونږ فکرونه دیوبله سره : یاسین شفق
بیا مې په سترگو کې ونه غړیګېبیا مې د خیال مرغه راوا نه نیسېزمونږ فکرونه د یو بله سرهلکه اسمان او ځمکه فرق لريته مې دخیال په ټال کښی تل زانګېزما تصویر دې له خپل خیاله ایستید پروسږن مړي په شان دې زه هېر کړی یمهګرانی ته پوه یې چې ته څه کړي دي؟زما تصویر چې ته له خیاله ا
دسبیل روښان ښکلی غزل
غزل زړه می سپــــــــــــک شي کله کلـــــــــــــــه چې ژړا درپسې وکړملپـ
بې وسي : یاسین شفق
داستا د خولې پستې پستې خبرې زما د زړه رباب ته ترنګ ورکويغمونه ټول رانه په واک کې واخلي دژوند ښکلا ته نوی رنګ ورکوي»»»نن مې ده څومره بې وسي ګلابه څومره پریشانه زنده ګي تېره ومڅنګه به خوند له ژوندانه واخلمه چی بې له تا نه زنده ګي تېره وم»»»ګرانې چې ته کله په خیال کې راشې د بې وسۍ دېوال ته غلی کینمځان ت
غزل یاسین شفق
غم دې د سکـــــــــــون مــــاڼۍ راړنګه کړههـــــــجر د سمـــــــــون ماڼۍ راړنګه کړهته د خوشخـــــــــــــالۍ محل کې اوسه تلخير که نن بيلتــــــــــــون ماڼۍ راړنګه کړهناست یم ورته خــــاورې یې په سر شېندمچـــــــا کړی لمســــــــــون ماڼۍ راړنګه کړهما د خيـــــــال په غيږ کې رانيـــــــــــولي وهاوښکو د زن
غزل یاسین شفق
غم یې په بل غـم باندې سپـــــارلی یمعشق په وير مــاتم باندې سپارلی يم اوښکې مې ګرېـوان لاره رانیسې تلخيال دې بس په نم باندې سپارلی یم څــــــــارم د راتلــــــــــو لاره یې څـــارمهيار مې خــــالي چم باندې سپارلی يم
دخیال لاسونه
دخيــال لاســـونه ترې چاپېر کړم نور څه وس نلرمځـان می د ځانه ځينې هېر کړم نو ر څـــه وس نلرم بېرته به رانشي هيـــــــڅ کلــــــه که یې وغواړې تهروح به مې داسې مسافر کړم نور څــــــه وس نلرم دزړه نيـــالګی مې راخړوب کړه د وصــال په وبودځــــان قات
دسبیل روښان ښکلی غزل
غزل سترگې په سترګـــو نې پو
غزل
یتیـمې اوښــــــــکې مې ګرېـــــوان په مقبره ځلیږيدخیــــــال هینـــــداره د جــــــــــــانان په مقبره ځلیږي لکـه دپېغـــلې مات بنــــــــګړی د یوه ځوان په مزارد زړه ټــــــوټې مې د ارمـــــــــان پــــــــه مقبره
کوم رنګ؟
سیاه یا سفید؟ سورخ یا سبز کدام رنگ برای تو بی طرف است؟ کدام رنگ پارچه؟ کدام پرچم؟ چی را بالای دیوادر خانه اویزان کنم؟ که ملکی بودنم برایت ثابت گردد کدام سمبول را بالای بام خانه ام به تصویر بکشانم که تو بفهمی اطفال من تروریست نیستند فقد بگو! چه کنم؟ تا تو بفهمی که در دیوار اطاقم راکت نیست این رباب اویزان است در سحن حویلی من بم نیست این کوزه ها ان
د یو عسکر وصیت
د یو عسکر وصیت که زه په جنګ کې مړ شوم نو ما په تابوت کې بند کړئ او جسد مې کورته واستوئ *** زما مډالونه زما په سینه کښېږدئ او مور جانې ته مې ووايئ چې ما خپله پوره هڅه وکړه
څلوریځه
ژوند د اور په شان راسره پاتی دی تش یاد د جانان راسره پاتې دی عشق رانه ټنۍ د ګریوان وړي دي تار تار خپل ګریوان راسره پاتی دی شیرین اغا جهانگیر 6 جون 2012 Top of Form
