تسکین یې ګران دی زړه مې ډیرله ارمـانونو ډک دی
                               ځــــکه غزل مې لــــه دردونـــــــو فریـــادونو ډک دی

                               دا شپـــــه پلــــــوي به اخر مـــــــاتي مني له خیره
                               اوس مو هیواد له مدرســــــــو او مــــکتبونو ډک دی

                               راځئ ګنډونکي شو له تار او ستن نه کار واخلـو نور
                                هېــــــــواد مـــــو ډیرله څیرو،څیرو ګریوانونو ډک دی

                                که لـــه هنر علمـــه غني زمــــونږ ذهنـــــونه شولو
                                داغرونه ،غرونه وطن ټول له سرو لعلـــــونو ډک دی

                                 بختیاره صبر ورتـــه وکــــــړه چې رڼـــا شي خــــوره
                                 ښکاري سهار یې امیـــــدونو، پیغـــامـــونو ډک دی

یادونه : ملګرو دا غزل مې ډیر پخوانی دی په دې پلمه یې نشروم چې درنه هیر نشم
.